Dzieło Wasilija Perowa z lat 70. XIX wieku jest silnie związane z tematem buntu Pugaczowa, który wstrząsnął całą Rosją odwagą, siłą i bezwzględnością. Obraz „Otpety”, stworzony w 1873 r., Został również namalowany pod wrażeniem powstania chłopskiego, które ogarnęło kraj.
Bohater obrazu – prosty facet spośród chłopów. Na wpół siedzi na podłodze, mocno przywiązany do dłoni i stóp grubymi linami. Biedne ubrania są podarte, w ogóle nie ma butów. Jego pewność siebie, śmiałe spojrzenie człowieka o wybuchowym temperamencie, dumnie podniesionej głowie, półuśmieszku wyrażającego czystą pogardę – wszystko to zdradza w nim buntownika, prawdziwego wodza, gotowego podnieść i przewodzić ludziom.
Nie czuje ani rozpaczy, ani rozczarowania, w każdej chwili, przy pierwszej okazji znów jest gotowy do pośpiechu do walki. Taki oszałamiający młody człowiek, niepoprawny buntownik, jest poza możliwościami kogokolwiek do zmiany lub reedukacji, jak mówi artysta na temat tego obrazu.
Przeciwieństwem młodego anarchistycznego buntownika są jego wartownicy. Ukryte w cieniu, bez twarzy, słabo przepisani strażnicy – tylko obserwatorzy, ze strachem patrząc na aresztowanych. Boją się go i takich jak on – nieustraszonych i nieelastycznych.
Strażnicy są szarą masą ludzi, podczas gdy buntownik, ostro ubrany przez Perowa w czerwone szaty, jest wyjątkowy ze względu na swoją determinację i gotowość do przeciwstawiania się im i ogólnie staremu porządkowi.
Pracując nad obrazami Pugaczowa, tworząc Ottagoi, artysta starał się pokazać siłę i wielkość rosyjskiego ducha, potęgę zwykłego człowieka, ale nigdy nie podzielił się szorstkimi metodami przywódcy Wojny Chłopskiej i jego kręgu.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)