Crying Yaroslavna – Wasilij Perow

Crying Yaroslavna   Wasilij Perow

Jedna z ostatnich prac wielkiego artysty nosi znaczek umierającego talentu. Obraz powstał, gdy mistrz był chory. Jednak pomimo nieco niedokładnego, „powalonego” rysunku, celowej pozy, bolesnego patosu, obraz zachował styl i technikę wielkiego malarza.

Szczególnie ważna jest fabuła najstarszego rosyjskiego dzieła literackiego w oczach artysty. Wielkie cierpienie Jarosławna. Jej twarz jest zwrócona ku niebu w desperackim błaganiu.

Zachodzące słońce malowało horyzont w niebieskawo-różowym kolorze, punkty ogrodzenia pikietowego były skierowane w niebo, ptaki były zaniepokojone lamentami i krążyły nad starożytnym miastem. Cały obraz jest pełen niespokojnych oczekiwań, przeczucia tragedii. Artysta jakby włożył w swoje dzieło własne rozpaczliwe pragnienie życia.

Kolory kostiumu bohaterki są zgodne z otaczającym krajobrazem. Autor stara się być rzetelny w przekazywaniu odzieży i krajobrazu, ale nie można nie zauważyć teatralności, konwencjonalności, fałszywej jasności w pracy.

Główną uwagę artysty przyciąga twarz bohaterki. To chyba jedyne miejsce w pracy, wykonywane z niezwykłą umiejętnością i autentycznością. Artystce udało się przekazać rozpacz, wewnętrzne napięcie i nieśmiałą nadzieję Jarosławia. Bohaterka jest gotowa wylecieć w niebo, by uciec z pomocą ukochanemu księciu. Prawdziwa szczerość bohaterki jest głównym sukcesem wielkiego artysty.

Obraz był desperacką próbą mistrza przezwyciężenia choroby, powrotu do normalnej pracy, kreatywności.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)