Według starożytnej greckiej legendy, Zeus, władca bogów i śmiertelników, podziwiający piękno syna króla Trosu, młodego Ganimedesa, rozkazanego mu porwać, stwierdzając, że ziemia jest niegodnym miejscem dla pięknego młodego człowieka. W czasie, gdy Ganimedes pasł stada swego ojca na zboczach Idy, pojawił się orzeł, wysłany przez Zeusa, chwycił młodego pasterza pazurami i poleciał w niebo. Na Olympusie Zeus ogłosił Ganimedesowi wolę wielkich bogów – by być ich podczańcem i kravchimem.
Od tego czasu Ganimedes, który otrzymał nieśmiertelność od Zeusa, ofiarował bogom ambrozję i nektar – pożywienie i picie bogów, którzy nadają życie wieczne i wieczną młodość. Ganimedes był jednym z trzech synów założyciela i pierwszego króla Troi – króla Trosa i nimfy Kalliroya. Dowiedziawszy się o porwaniu syna, jego ojciec oddał się rozpaczy, ale Zeus pocieszał króla, pokazując mu jego syna, który został włączony do zgromadzenia bogów; umieścił go także w liczbie gwiazdozbiorów zodiaku pod znakiem Wodnika.
W pocieszeniu Zeus przedstawił ojca Ganimedesa ze złotą winoroślą, symbolem wiecznego życia stworzonego przez Hefajstosa i parę wspaniałych boskich koni.
Mit Ganimedesa był popularny w starożytnej Grecji i Imperium Rzymskim. Ganimedes był jedną z najpopularniejszych postaci starożytnej sztuki, a także sztuką małych form: tworzyw sztucznych, płaskorzeźb sarkofagów, figur z terakoty i wazopisi. W sztuce późnej starożytności przedstawiano Ganimedesa ubranego w płaszcz przeciwdeszczowy z czapką frygijską na głowie, z psem pasterskim i w towarzystwie orła lub psa.
Zachował się piękny zabytkowy posąg – powtórzenie posągu słynnego Leocharda, przedstawiającego porwanie Ganimedesa przez orła.
Zwykły typ sztuki renesansowej i późniejszej pokazuje go z chwyconym orłem lub siedzącym na plecach – ptak unosi go w powietrze: skrzydła orła są rozłożone w locie lub zamykają młodość. W europejskiej sztuce pięknej mit ucieleśnia wiele dzieł, w tym brązowa płaskorzeźba Filareta na drzwiach katedry św. Piotr w Rzymie, rysunek Michała Anioła, freski B. Peruzzi i J. Pordenone, malarstwo Correggio, dwie rzeźby B. Celliniego, freski J. Tintoretto i Annibale Carracci, obrazy P.-P.
Rubens i Rembrandt.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)