„Portret mojego ojca” – dzieło młodego Salvadora Dali. Ten obraz, zwykle na pierwszy rzut oka, oddaje krótkie przywiązanie młodego syna do ojca. W arsenale artysty było jeszcze kilka portretów dużego mężczyzny, ale ich pisanie z reguły odnosi się do wczesnego okresu twórczej biografii autora i kończy się w momencie, gdy jeden z obrazów Dali został podpisany tekstem „Czasami pluję z przyjemnością na portret mojej matki”.
Ojciec artysty, Salvador Dali Sr., był wpływowym notariuszem w hiszpańskiej prowincji Girona.
Pomimo swojego statusu i trudnego charakteru, ojciec bardzo kochał chłopca, próbując wychować go jako zwykłe dziecko. Oprócz Salwadoru w rodzinie były jeszcze dwa inne dzieci – starszy brat, Salvador Gal Anselm Dali i Anna Maria, młodsza siostra. Przed osiągnięciem wieku dwóch lat najstarszy syn zmarł, a matka zaczęła ciągnąć małego Dalego do grobu, mówiąc o miłości do pierworodnych i roniąc łzy. Tak więc Salvador doszedł do wniosku, że rodzice jego brata kochają więcej i postanowili bawić się tymi uczuciami, ogłaszając się reinkarnacją swojego starszego brata. W tym czasie chłopiec miał zaledwie 5 lat, ale był świetnym manipulatorem uczuć dorosłych.
Fakt, że Dali postanowił namalować portret swojego ojca, może wydawać się dziwny z powodu wyobcowania z opieki rodzicielskiej i braku zrozumienia między krewnymi od samego dzieciństwa artysty.
Zimny stosunek ojca do talentu i pasji syna do malowania sugeruje, że ten pierwszy nie zamierzał pozować do autora, a ten napisał ten obraz w tajemnicy. Być może dlatego wiele portretów mężczyzny, który dał życie chłopcu, pomalowano z perspektywy w profilu, jakby z rogu. Fakt, że ojciec posiadał hipnotyczną wyższość nad siedemnastoletnim Dali, powiedział, że naturą wykonania portretu jest wypełnienie płótna jedną postacią – wszędzie, gdzie On.
Co więcej, ciemny kolor stroju kontrastuje z łagodnym krajobrazem, dziewczyna, jakby w strachu, ucieka od wielkiego mężczyzny, swobodnej postawy mężczyzny z zadartą ręką, tuba jest znakiem dobrego smaku, bogactwa i uczucia dla jego własnych ambicji.
Technika Salvador dała do czasu napisania portretu wciąż kulejącego. Nie ma rozpoznawalnego gładkiego pisma i kontrastu cieni. Praca w stylu przypomina raczej impresjonizm, do którego, nawiasem mówiąc, autor początkowo się uciekał.
Ten kierunek charakteryzuje się wielobarwnością i brakiem czystego czarnego koloru, o czym świadczy wczesne płótno Dali.
Już wtedy artysta grał z perspektywy i wyraźnie pokazywał znaczenie głównego bohatera na dużą skalę. Zwróć uwagę, jak gdyby ojciec wykraczał poza granice pracy, jest ciężki, ciężki, ciężki. Jest to wielki człowiek, którego udział stale upokarza geniusz, ale zakochany, do którego artysta wciąż się przyznaje, będąc starą, sparaliżowaną osobą.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)