Anton Raphael Mengs jest największym niemieckim przedstawicielem neoklasycyzmu, ruchu, który pojawił się w Europie w drugiej połowie XVIII wieku i opierał się na bezwarunkowym czczeniu starożytnej sztuki. Inspiratorem i teoretykiem tego nurtu był historyk Johann Winckelmann, a jego książka “Historia sztuki starożytności” była wówczas znana wszystkim wykształconym Europejczykom. Myśli Winckelmana o doskonałości i niezrównanym pięknie antycznych wzorów wpłynęły na wielu znanych artystów, w tym wielkiego włoskiego rzeźbiarza Antonio Canovę.
W Niemczech najbardziej oddanym i konsekwentnym Winkelmannem był Anton Raphael Mengs, którego obraz jest praktycznym ucieleśnieniem idei Winkelmanna, bliskiego przyjaciela Mengsa. Monumentalne płótno “Perseusz i Andromeda” można uznać za produkt programowy neoklasycyzmu. Artysta wybiera starożytny mit jako fabułę, znaną z arcydzieła Rubensa, a Mengs przedstawia ten sam punkt kulminacyjny legendy.
Porównując te dwie prace, trudno jest znaleźć więcej różnych artystów i bardziej odmienną interpretację tematu.
Sportowy i piękny Perseusz wygląda jak posąg Apolla Belvedere. Pozowanie i ruch, w którym stoi Andromeda, wciąż odsyła nas do ulgi starożytności. Bohaterowie Mengsa są doskonali, ale zimni; Obraz Rubensa jest pełen subtelnych odcieni kolorów, a postacie są naturalne i piękne w wyrazie swoich uczuć.
Ten obraz został stworzony przez Mengsa w Rzymie. Później, po wysłaniu do klienta, rozpoczęła się trudna podróż. Statek, na którym przewieziono obraz, został przechwycony przez rabusiów, którzy sprzedali go w porcie Hiszpanii ministrowi marynarki.
Następnie, w 1780 r., Został przejęty do kolekcji cesarzowej Katarzyny II.