Marquise de Llano – Anton Raphael Mengs

Marquise de Llano   Anton Raphael Mengs

Niemiecki artysta Anton Raphael Mengs wkroczył do historii sztuki jako teoretyk neoklasycyzmu. Jego praca była związana z tym kierunkiem. Mengs wypowiedział się na temat estetycznych zasad klasycyzmu po fascynacji barokiem, rokokiem, pod wpływem niemieckiego historyka sztuki starożytnej I. I. Winkelmana.

Artysta studiował rysunek od swojego ojca, malarza-miniaturisty. Wraz z nim przybył do Rzymu, gdzie kontynuował edukację artystyczną. Mengs długo mieszkał we Włoszech.

Lubił sztukę Raphaela i Correggio, kopiował ich prace. W latach 1745-1746 iw latach 1749-1754 Mengs pracował w Dreźnie jako malarz dworski saskiego elektora Augusta III. Później pracował w Madrycie, a od 1754 r. Był dyrektorem Akademii św. Łukasz w Rzymie.

W 1755 roku artysta spotkał I. I. Winkelmana.

Owocem ich przyjaźni i rozmowy była książka Mengs „Myśli o pięknie i smaku malarstwa”, w której wyraził estetyczne poglądy neoklasycystycznego artysty. Portret markizy de Llano powstał w czasach, gdy Mengs był już klasycystą. Jednak pewna teatralność tkwiąca w dziele, zainteresowanie szczegółami, wskazują na jeszcze nie utraconą pasję rokoka i baroku. Inne słynne dzieła: „Portret papieża Klemensa XIII”. 1758.

National Pinakothek, Bologna; fresk „Parnassus”. 1761. Villa Albani, Rzym.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)