Głowa chłopa – Kazimierz Malewicz

Głowa chłopa   Kazimierz Malewicz

W 1929 r. K. Malevich miał 50 lat, przeżył długie życie twórcze, skosztował wszystkich trudnych czasów pierwszych lat władzy radzieckiej. W jego obrazach pojawiają się postacie ludzi w tym okresie. On sam nazywa to podejście nadnaturalizmem.

Nadal dzieli świat na proste kształty geometryczne, a kolor nie oddaje zewnętrznej egzystencji postaci, lecz ich wewnętrzną istotę.

Kim jest ta ważna osoba na zdjęciu? Być może jest to obraz osoby jako koncepcji, czy portret współczesnego czy autoportretu? W każdym razie chciałbym scharakteryzować go takimi słowami, jak silne, trwałe i twórcze.

Na zdjęciu jest wiele różnych przekątnych. Oni i małe figurki chłopów drugiego planu podkreślają majestatyczny spokój głównej postaci. Swoimi rytmami wydają się popychać postać do przodu. Wydaje się, że osoba staje się coraz bardziej i porusza się bezpośrednio w kierunku widza. Jedyną rzeczą, która pozostawia postać w przestrzeni płótna – krzyż dwóch przekątnych, linii wzroku i linii ruchu samolotu.

O dziwo, jeśli w prawym oku chłopa nie było szarości, celownik nie zadziałałby!!

Głównym środkiem wyrazu są tu plama i kolor. Interesujące jest rozważenie schematu kolorów. Jeśli bierzesz biały jako obraz życia wiecznego, to czy jest czerwony jako aktywne, materialne życie, a czarny jako śmierć, pustka, zniszczenie? Obecny na zdjęciu i żółty – nieziemski, duchowy, usuń go, a obraz straci swoją wyrazistość, dźwięczność, stanie się napięty. Zielony i niebieski odgrywają niewielką rolę.

Zielony jest kolorem odrodzenia do życia, kolorem pokoju, nadziei. Niebieski kolor jest tu bliski fioletowi, co emocjonalnie nadaje mu powściągliwość, umiar, a także przekłada się na duchowy początek.

Pomimo pozornej niezwykłości wizerunku ludzi K. Malewicza, analogia używania koloru z tradycyjną sztuką rosyjską, na przykład z malowaniem ikon i kostiumem, sugeruje się sama. Kto może wyjść poza swoją materialną egzystencję? Tak, była rewolucja, wszystko wokół szybko się zmieniało, a wizja kolorów K. Malevicha najprawdopodobniej była inna, ale świat w istocie pozostał taki sam…

Spójrzmy na zdjęcie od góry do dołu: samoloty na niebie, najprawdopodobniej symbol wojny, przenikają całość życia wiecznego czarnymi liniami, wprowadzają chaos, który zatrzymuje się u postaci chłopa. Człowiek jest naturalnie śmiertelny, ale ma wieczną naturę i jest pełen życia, tworzy go tu i teraz. Człowiek, tworząc, pokonuje chaos, jest wielki i jest jednym z wielu.

Takie znaczenie odgaduje w tym ekspresyjnym obrazie Kazimierza Malewicza.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)