„Dawid z głową Goliata” – obraz Śmiałego Caravaggia. To znaczący obraz, pokazujący wiele paradygmatów sztuki. Współcześni, w połowie XVII wieku, stwierdzili, że na zdjęciu zarówno przedstawione głowy, Dawid, jak i olbrzymi Goliat, są autoportretami różnych etapów życia artysty. Jednak tylko nieliczni historycy sztuki zauważyli cechy Caravaggia na obu twarzach. Istnieją spory dotyczące istnienia modelu Goliata.
Michelangelo Buonarotti, imiennik Caravaggia, uciekł się do przedstawienia swojej twarzy jako ofiary. Jego twarz jest odciśnięta na skórze Bartłomieja. Rembrandt próbował osiągnąć ten sam artyzm w ruchu, co Caravaggio, w autoportrecie z martwym napojem.
W dziele o tej samej nazwie dokonanym wcześniej przez Caravaggia, David został użyty jako model z ulicy jako model. Prawdopodobnie w tej pracy pogląd, że David – autoportret artysty jest błędny.
W rękach Dawida zwykłe ostrze, które nigdy nie służyło jako broń. Przed bitwą z Goliatem porzucił zbroję i broń, używając ostrza dopiero po bitwie, aby odciąć przegranego. Caravaggio może przedstawić ciężki miecz, ale bohater dostaje elegancki i cienki, jak pędzel, sztylet.
Umieszczenie miecza oznacza wyprostowany fallus. Michelangelo, Tycjan i inni artyści często wykorzystywali takie seksualne podteksty w swoich pracach. Faktem jest, że w całej historii sztuki kwestie płci, malarstwa i architektury były ściśle powiązane.
Ciało i jego funkcje ujawniły, jak wierzono, mądrość Boskiego planu.
Melancholijne i kontemplacyjne spojrzenie Davida kontrastuje ze zmarszczonymi brwiami. Dlaczego David wygląda tak troskliwie w tak okropnej scenie? Marszczenie brwi, oczywiście, wskazuje na głęboką myśl. Melancholiczność graniczy z litością dla pokonanych.
David, z całym dramatem wyrażanych emocji, wygląda jak przegrany, mimo oczywistej przewagi. Ogólna atmosfera obrazu odzwierciedla ciemność, strach i smutek. Do tej pory obrazy znajdują się w Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu.
Tylko wczesny „Dawid i Goliat” jest przechowywany w Muzeum Prado.