Ekstaza św. Franciszka jest dziełem włoskiego mistrza baroku Michelangelo Merisi da Caravaggio.
Obraz jest pierwszym płótnem Caravaggia na temat religijny. Pochodzi z 1595 roku i został stworzony po tym, jak kardynał Francesco Maria del Monte został patronem artysty. Jest uważany za jeden z pierwszych obrazów Caravaggia w statusie “artysty Del Monte”.
Przedstawiony na obrazie św. Franciszka z Asyżu w czasie ran pozostawionych w ciele Chrystusa podczas ukrzyżowania.
W 1224 r. Francisco wycofał się na pustynię z niewielką liczbą swoich zwolenników, aby kontemplować Boga. W nocy, na zboczu góry, brat Leo zobaczył sześcioskrzydłego serafina, który zszedł w odpowiedzi na modlitwy Franciszka, aby mógł rozpoznać cierpienie Chrystusa i jego miłości.
Nagle pojawiło się oślepiające światło. Jakby niebiosa się otworzyły i rozpryskując całą swoją chwałę, sprowadzili wodospad kwiatów i gwiazd. Pośrodku tego jasnego wiru oślepiający promień błysnął promieniem i padł tuż przed ostro zakończonymi kamieniami, na których stał Francisco. Postać z twarzą Jezusa i skrzydłami otwartymi w świetle, z których dwie zostały otoczone ogniem i skierowane w górę, dwie pozostałe otworzyły się w kierunku poziomym, a druga poszła wzdłuż figury.
Błyszczące rany były wyrazem nadprzyrodzonego piękna i smutku.
Nagle strumienie ognia z ran anioła przebiły ramiona i nogi Francisco jak gwoździe, promień światła przebił jego ciało, a krew trysnęła z ran. Francisco wydał potężny okrzyk, pełen radości i bólu. Ognisty obraz, jak lustro, odbijał postać.
Potem anioł zniknął, a zakrwawiony Francisco upadł na ziemię.
Malowanie Caravaggia mniej dramatyczne. Sześcioskrzydłowy serafin tutaj zostaje zastąpiony przez anioła z dwoma piórami. Ani przemoc legendy, ani kałuże krwi, krzyki, ogniste obrazy Chrystusa nie są tutaj. Łagodny anioł trzyma upadłego świętego, a jego rozmiar wydaje się większy.
Satelity Francisco są prawie niewidoczne w ciemności w tle.