Ekstaza św. Franciszka – Giovanni Bellini

Ekstaza św. Franciszka   Giovanni Bellini

Ten obraz to pieśń uwielbienia dla Stwórcy i piękno świata stworzonego przez Niego. Krajobraz tutaj nie jest tylko tłem, ale rodzajem książki, której każdy charakter można odczytać – wystarczy, że będziesz mógł go przeczytać. Głównym bohaterem jest święty Franciszek z Asyżu, jeden z najbardziej ukochanych świętych narodu włoskiego. Życie Franciszka zostało szczegółowo opisane w wielu źródłach czasu, a artyście, który pragnął uchwycić obraz świętego, nie brakowało informacji.

Być może dlatego malarze tak często go przedstawiali.

Święty Franciszek był synem bogatych i szlachetnych rodziców, przed nim otworzyła się świetlana przyszłość, ale postanowił poświęcić swoje życie Bogu i spędził dni w ubóstwie i modlitwie pokutnej. Wracając do życia świętego, artyści zazwyczaj wybierają dla swoich obrazów scenę pojawienia się na ciele Franciszka stygmatów – ran, powtarzających te, które Zbawiciel otrzymał na krzyżu. Ta scena jest naprawdę interesująca dla malarza. Wielu ekspertów uważa, że ​​Bellini na jego zdjęciu również wskazuje na stygmaty. Ale jeśli jest to wskazówka, jest bardzo zawoalowana.

Bardziej logiczne jest założenie, że św. Franciszek jest nam objawiony właśnie w chwili ekstazy modlitewnej.

Giovanni Bellini okazał się przede wszystkim mistrzem światła i koloru. Sława przyszła do niego nie od razu. Jego najlepsze obrazy, takie jak ekstaza św. Franciszka, zostały namalowane na przełomie XV i XVI wieku.

Przedstawiony tutaj święty jest tak mały w porównaniu z otaczającym go krajobrazem, że wydaje się nieistotny, a jednak jego mistyczne rozkoszowanie się pięknem świata materialnego jest nam przekazywane. Usuwając drewniane buty, stoi boso na świętej ziemi.

Zainteresowanie Belliniego lirycznym, wypełnionym światłem krajobrazem pokazuje wpływ wielkich holenderskich artystów: w Wenecji, która miała silne stosunki handlowe z krajami północnymi, prace tych artystów wzbudziły prawdziwy podziw. Bellini był niewątpliwie zaznajomiony z dziełami holenderskich mistrzów i podzielił się ich ostrożnym i ostrożnym podejściem do najmniejszych szczegółów w przedstawianiu natury. W swojej pracy dał stos kamieni na pierwszym planie strukturalnej jasności i jędrności, jak gdyby przedstawiał strukturę architektoniczną zgodnie z prawami naukowej perspektywy.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)