Dziewica Hodegetria – Dionizjusz

Dziewica Hodegetria   Dionizjusz

Pochodzi z katedry Wniebowstąpienia Pańskiego w Kremlu. Kronikarz donosi, że podczas pożaru w 1482 r. Ta ikona greckiej litery straciła warstwę farby i wynagrodzenie, podczas gdy tablica została zachowana. A potem Dionysius został poinstruowany, aby napisał ikonę „na tym samym obrazku” na tej samej planszy.

Typ ikonograficzny Matki Bożej Odigitrii był wysoko ceniony w Rosji.

Wiadomo, że arcybiskup Suzdal Dionizjusz wyjął z Konstantynopola w 1381 r. Dwie dokładne kopie słynnego wizerunku protektorki i umieścił je w swojej katedrze w Suzdal oraz w katedrze w Niżnym Nowogrodzie. Możliwe, że jedna z tych kopii trafiła do Katedry Wniebowstąpienia. Ale może to być kolejna replika, podobna do tej, która jest przechowywana w Galerii Trietiakowskiej.

Dionizy był tutaj połączony w taki sposób, że musiał dokładnie powtarzać Twarze, jak zwykle w Dionizjuszu, napisany bardzo cicho, bez gwałtownych przejść od światła do cienia.

Sankir nakłada się cienką warstwą, nie ma podkładu, a stopiony niepostrzeżenie wpada w siebie. To pozbawia twarze ulgi i objętości iw znacznym stopniu przyczynia się do ich dematerializacji. Eleganckie pół-figury aniołów, ubrane w turkusowo-niebieskie, zielone i żółte szaty, inspirowane są świętymi rubelami.

Są napisane bardzo drobną techniką miniaturową, co daje dobry obraz sposobu, w jaki mistrz napisał, w którym pracował, wykonując dzieła na małą skalę.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)