Na zdjęciu widz widzi dziewczynę przedstawioną z tyłu. Siedzi na krześle z prostym wysokim oparciem. Na dziewczynie prosta biała sukienka z szerokim dekoltem.
Jedno ramię odsłonięte. Uwaga przyciąga dziewczyny fryzur. Ma ciemnobrązowe kręcone włosy zebrane od tyłu; spadają na plecy z trzema umiejętnie ułożonymi lokami, które są rysowane z niezwykłą starannością i skrupulatnością.
Widz nie widzi twarzy dziewczyny, ale może podążać w kierunku jej wzroku. Przed jej oczami otwiera się krajobraz hiszpańskiego miasta: niskie domy z trójkątnymi dachami, lekkie tynkowane ściany, przycięte wąskimi oknami.
Ogólna kolorystyka obrazu jest kojąca, miękka. Niebo jest ciemnoniebieskie, jakby w upale. Biały, jasny beż, karmel – kolory te dominują na zdjęciu.
Ciepły odcień skóry dziewczyny harmonizuje z kolorami krajobrazu.
Modelką artysty była jego młodsza siostra Anna Maria. Przed pojawieniem się Gali w życiu Salvadora Dali jego głównym modelem była jego siostra. W dzieciństwie i młodości ich związek był bardzo ciepły. To zdjęcie zyskało uznanie współczesnych – zarówno krytyków, jak i artystów. W szczególności została bardzo doceniona przez Pablo Picassa.
W ten sposób jest on zbliżony do dzieł dawnych mistrzów renesansu, takich jak Vermeer, Fabricius i de Hooch. Na płótnach Dalego postacie ludzkie są często pozbawione twarzy.
Bohaterowie obrazów albo siedzą z głowami odwróconymi, albo zakrywają twarze rękami, albo głowa pozostaje za cięciem obrazu. Chociaż Dali posiadał genialną technikę obrazkową, co mówią portrety należące do jego pędzla. Być może postawił sobie trudniejsze zadanie: przekazać nastrój postaci i atmosferę obrazu kosztem innych środków wyrazu: postawy, otoczenia, kombinacji postaci.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)