Żniwa – Jacopo Bassano

Żniwa   Jacopo Bassano

Sceny wiejskie – to chyba najbardziej oryginalna część twórczego dziedzictwa Bassano. Są one niewątpliwie związane z tendencją duszpasterską, która pojawiła się w szkole weneckiej już w czasach Giorgione, czyli w pierwszych latach XVI wieku, a później genialnie rozwinięta przez Tycjana. nie byłoby tak naturalne jak dla Bassano.

Spędziwszy prawie całe życie na prowincji, nie mógł zignorować otaczającej go rzeczywistości. A jeśli jego współcześni, Wenecjanie nadal pozostawali w swoich duszpasterskich obrazach mieszczan, to sam Bassano był rodakiem w szpiku kostnym, a przez to jego wiejskie sceny są tak autentyczne, tak pełne prawdziwej świeżości i bezpośredniości percepcji.

Artysta nie waha się malować bosych stóp chłopek tak szorstkich, jakimi są naprawdę. Nie gubi się przy przedstawianiu zwierząt domowych, łatwo jest odróżnić gatunki drzew. Ale nie tylko autentyczność jest pięknem chłopskich obrazów Bassano.

Czując subtelnie zwykłą poezję, artysta jednocześnie widzi za sobą coś wspaniałego. Jego duszpasterstwo to tęsknota za Złotym Wiekiem, wspomnienie czasów, kiedy Adam orał, i Ewa wirowała „. Aby to zobaczyć, wystarczy spojrzeć na przykład na jego Żniwo” lub Duszpasterstwo.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)