Krajobraz “Zachód słońca” został stworzony przez włoskiego artystę Giorgione po 1506 roku. Rozmiar obrazu to 73 x 91,5 cm, olej na płótnie. Od 1505 roku rozpoczyna się okres twórczej dojrzałości mistrza, wkrótce przerywany jego śmiertelną chorobą.
Podczas tego krótkiego pięcioletniego okresu powstały jego arcydzieła: “Judith”, “Burza”, “Śpiąca Wenus”, “Koncert” i większość nielicznych portretów.
Właśnie w tych pracach ujawnia się opanowanie specyficznych malarskich i obrazowo ekspresyjnych możliwości malarstwa olejnego, charakterystycznego dla wielkich mistrzów szkoły weneckiej. Istotną cechą szkoły weneckiej jest dominujący rozwój malarstwa olejnego i słaby rozwój malarstwa freskowego.
Fresk w wilgotnym klimacie weneckim bardzo wcześnie stwierdził jego niestabilność. W ten sposób freski niemieckiego klasztoru, wykonane przez Giorgione z udziałem młodego Tycjana, okazały się niemal całkowicie zniszczone. Zachowało się tylko kilka na wpół kwitnących fragmentów wilgoci, wśród nich postać nagiej kobiety Giorgione, pełna uroku prawie Praxitele.
Dlatego miejsce malowania ścian w prawdziwym znaczeniu tego słowa zostało zabrane przez panel ścienny na płótnie, zaprojektowany dla konkretnego pomieszczenia i wykonany w technice malarstwa olejnego.
Obraz olejny zyskał szczególnie szeroki i bogaty rozwój w Wenecji, nie tylko dlatego, że była to najwygodniejsza technika malarska zastępująca freski, ale także dlatego, że pragnienie przeniesienia wizerunku osoby w ścisłym związku z otaczającym środowiskiem naturalnym, zainteresowanie realizacją tonalną i bogactwa kolorów świata widzialnego mogą być ujawnione ze szczególną pełnią i elastycznością właśnie w technice malarstwa olejnego.
Pod tym względem cenny obraz umiarkowany na deskach do kompozycji sztalugowych, który z natury był promienny w swym rezonansie, ale bardziej dekoracyjny w swej naturze, musiał ustąpić miejsca ropie, która bardziej elastycznie przekazuje jasne i przestrzenne odcienie krajobrazu, bardziej miękkie i dźwięczniej rzeźbią kształt ludzkiego ciała. Dla Giorgione, który pracował stosunkowo mało w dziedzinie wielkich monumentalnych kompozycji, te możliwości związane z malarstwem olejnym były szczególnie cenne.