Obraz “Efekt mgły” wraz z bardziej znanym dziełem “Widok z mojego okna” jest ciekawym stylistycznym doświadczeniem Pizarro. Tym razem artysta zainteresował się techniką Siarki i Signaca. Ci neo-impresjoniści opracowali nową metodę tworzenia obrazów – dywizjonizm, prekursor pointylizmu.
Ta technika polega na przenoszeniu obrazów w małych kropkach za pomocą palety kolorów opartej na prawach dodawania i kontrastu w kombinacji jednego lub innego koloru.
Nawiasem mówiąc, płótna Pissarro, napisane w nowy sposób, jak płótna nowo wybitych dywizjonów, nie zostały zaakceptowane przez opinię publiczną i zostały poddane ostrym atakom nawet najbardziej postępowych krytyków. Dzisiejsi krytycy sztuki wyróżniają dzieło “The Fog Effect” z serii obrazów napisanych w ten sposób jako najbardziej interesujące. Obraz wyróżnia jednolita faktura powierzchni, głównie ze względu na delikatne małe punkty, które są niemal matematycznie sprawdzone pod względem wielkości.
Ponadto każdy punkt jest niewiarygodnie blisko drugiego i wykonany w innym tonie, co tworzy unikalny efekt optyczny – punkty łączą się, zmieniając się w pojedynczą powierzchnię przed widzem.
Niezwykły kolor to inny kolor obrazu. Przyglądając się uważnie, można znaleźć odcienie bieli, różu, beżu, szaro-niebieskiego, jasnozielonego. Najcieńszy niuans koloru sprawia, że obraz błyszczy i migocze, szczególnie we fragmencie, gdzie słońce uparcie przebija się przez mglistą mgłę.
Przestrzeń między fabryką a fajką i zaparkowanym małym statkiem tworzy się w niesamowity sposób – jest to pojedynczy eter, gdzie niebo i woda całkowicie się łączą.
Patrząc na dzieło Pissarro, nie sposób nie zauważyć magicznego liryzmu dzieła, w którym artysta pozostał wierny sobie. To znaczy, bez patrzenia na nowe techniki i metody, mistrz nie utracił swojego magicznego daru poetyckiego otaczającej natury, co oznacza, że można twierdzić, że jego dywizjonizm, a nawet puentylizm, nie jest imitacją Siarki czy Signacu, ale własną wizją tego kierunku, oryginalną i specjalne.