W latach 60. XIX wieku Sawrasow doskonalił swoje umiejętności malarskie. Jednocześnie, w swoich pracach graficznych i obrazkowych, rysunek staje się coraz bardziej subtelny i bogaty w intonację, kolorystyka staje się coraz bardziej emocjonalna, co pozwala wyrazić uczucie dotykania najbardziej intymnych prądów, „układu nerwowego” natury, lirycznego piękna najprostszych motywów wiejskich.
Do przełomowych dzieł tego czasu należy obraz „Krajobraz z chatą”. Na pierwszy rzut oka rozwinięty motyw może wydawać się nieatrakcyjny dla malarza krajobrazu: niski domek pod strzechą z przyległym zadaszonym dziedzińcem. Na łące przed domem leży pies, chodzą kurczaki, czerwony dach wzniósł się na dach chaty.
Prosty, prawie żałosny motyw. W tym samym czasie praca jest tak humanitarna, że na myśl przychodzą słowa Czechowa o zdolności Lewitana do pisania wioski, „szare, żałosne, zagubione, … ale takie coś z niego wyrywa z niewysłowionym urokiem, którego nie można oderwać”.
Wśród najlepszych krajobrazów Savrasova w latach 60. XIX wieku znajduje się „Wiejski widok”, który wyróżnia się szczególnym bogactwem rozwiązań przestrzennych i obrazowych, a system malarski Savrasowa zyskał tutaj nowe cechy, które są bardzo ważne dla jego dalszego rozwoju: szczególna jasność i natychmiastowy emocjonalizm wzoru kolorystycznego i tekstury.
Poszukiwanie Savrasova z lat 60. XIX wieku wieńczy obraz wyspy Ełk w Sokolnikach, która zdobyła pierwszą nagrodę w Moskiewskim Towarzystwie Miłośników Sztuki. Odnotowując ten sukces, jeden z jego współczesnych pisał o zdolności artysty do „poetyckiego przeniesienia na płótno kawałka natury znanego każdemu z nas z przedmieść Moskwy”. Majestatyczny i uroczysty sosnowy las stoi jak strażnik rozciągającej się odległości. Czysty letni dzień.
Na łąkach stado pasie się spokojnie. Starannie zaprojektowany w krajobrazie każdy szczegół: krzewy, drzewa, trawa na łące. Tutaj artysta ujawnia znaczenie zwyczajnej i codziennej natury.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)