Wędrowiec w Rosji jest ucieleśnieniem biblijnego “ubogiego ducha”, z którym obiecane jest “Królestwo Niebieskie”. Ludzie tej rasy zawsze byli traktowani z szacunkiem, niektórzy nawet ze strachem. Po reformie z 1861 r. Było wielu takich wędrowców.
Wśród nich byli ci, którzy wybrali całkowitą wolność, nawet w absolutnym ubóstwie.
Na zdjęciu wygląda staruszek w starych, połatanych ubraniach, sandałach. Ma laskę w rękach i torbę marynarską z całym dobytkiem za plecami. Natychmiast uderza fakt, że szeroka szara broda jest zadbana, włosy starannie uczesane.
Odzież, choć dobrze zużyta, ale czysta. Wygląd bohatera jest pełen godności, mądrości i beznadziejnego smutku. A jego postawa mówi o niezależności i pewności siebie, bez względu na wszystko.
Artysta zwrócił szczególną uwagę na ręce swojego bohatera. Za bohaterem widać długie i trudne życie, które nie przyniosło mu szczęścia, pomyślności, radości. Ale pragnienie cieszenia się wolnością i uzależnienia tylko od siebie, pokonało wszelkie pokusy porządku materialnego.
Artysta wybiera ciemne, neutralne tło, pozwalając widzowi skupić się na charakterze bohatera, jego niesamowitym wyglądzie.
Wiadomo, że mistrz napisał portret starca, w którego życiu chciał wziąć udział, aby zorganizować go w sierocińcu. Mistrz był zdumiony, gdy wędrowiec, obrażony przez jednego z właścicieli schroniska, odmówił osiedlenia się w nim i postanowił kontynuować przeciąganie trudnej egzystencji i przerywał losowe zarobki.