W życiu religijnym XIV wieku. większa niż przedtem rola zaczęła odgrywać małe ołtarze, które służyły do domowych modlitw. Ich program ikonograficzny krótko zawierał nauki chrześcijańskie. Centralna tablica tryptyku przedstawia Maryję Dziewicę w chwale, otoczoną aniołami i świętymi.
Dziecko siedzące na jej kolanach radośnie rozciąga się na czerwony krzyż i kwiat, który ciągną do niego dziewicze męczennice. Ptak w lewej ręce jest symbolem cierpienia. Po lewej stronie ołtarza jest narodziny Jezusa, a po prawej – śmierć Chrystusa na krzyżu.
Powyżej tych scen dwie skrajne sceny przedstawiają scenę Zwiastowania. “Refleksje franciszkańskie na temat życia Jezusa, które były popularne w XIV wieku, zaczęły się od tej sceny, aby obudzić wzbudzających podziw ludzi, podobnych do tych, które objęła Maryja.
Wierzono, że po radościach i smutkach życia ziemskiego, reprezentowanych przez narodziny i śmierć Chrystusa, człowiek czeka błogość życia wiecznego. Idea ta znalazła odzwierciedlenie w centralnym obrazie tryptyku, w którym przedstawia się świętych w towarzystwie Madonny z Dzieciątkiem i aniołów: po lewej jest święty biskup, prawdopodobnie St. Mikołaja, obok niego jest diakon w czerwonych ubraniach – prawdopodobnie święty..
Szczepan, pierwszy chrześcijański męczennik; po prawej dwie święte księżniczki reprezentujące męczenników, jedna w czerwonej sukience iz książką w ręku, św. Katarzyna z Aleksandrii. Zielona linia przed tronem Madonny oznacza ziemską strefę, w której znajduje się św.
Jan Chrzciciel i Apostoł św. Jakub Bernardo Duddy był uczniem Giotta. Wskazują na to ciężkie masywne formy Narodzenia Chrystusa.
Ważna jest tu rola i chęć przekazania głębi przestrzeni za pomocą ciemnych i jasnych plam koloru. Ten obraz charakteryzuje się monumentalnym, freskowym obrazem. W przeciwieństwie do tego żywy dynamizm centralnego obrazu, bogactwo jego dekoracyjnych form i niezwykła paleta świadczą o wpływie współczesnego artysty malarstwa Sieny.
Program ikonograficzny tego małego ołtarza domowego i styl artystyczny spektaklu powtarzają tryptyk Bernarda Duddy z 1333 r., Przechowywany w florenckim Muzeum Bigallo. Ta praca – perła kolekcji słynnego Muzeum Altenburg Bernarda Augusta von Lindenau. Kupił go ten wybitny uczony, wybitny mąż stanu księstwa saskiego, prawdopodobnie we Włoszech w latach 1843-1844.