Na tym zdjęciu, napisanym przez Caravaggia specjalnie dla Schipione Borghese, artysta przedstawił św. Hieronima za swoje pisma naukowe. Światło padające przez niewidzialne okno wyrywa z mroku czerwoną szatę świętego, głowę stromym, wystającym czołem myśliciela, książki, czaszkę leżącą na stole.
“Caravaggio… zyskiwał coraz większą popularność każdego dnia”, napisał o nim biograf Giovanni Pietro Bellory, “głównie ze względu na swój kolor”, nie jest już miękki i lekki, jak poprzednio, ale bogaty, z silnymi cieniami i często używał wielu czarny, aby dać ulgę formom, a wcześniej zainteresował się tym sposobem, że nie wypuścił żadnej ze swoich postaci na słońce, ale umieścił je w zamkniętym pomieszczeniu… używając promienia światła, który spadł pionowo na główne części figury, pozostawiając wszystko reszta jest w cieniu, tak że światło i cień dają re efekt zky.
Rzymscy malarze tamtych czasów byli zachwyceni tą innowacją, zwłaszcza młodymi… “Święty Hieronim, jeden z ojców kościoła, tłumacz Biblii na łacinę, zanurzony w czytaniu Boskiej Księgi, na czole – pieczęć skrajnej koncentracji, pióro w ręku. Jednocześnie obraz stworzony przez artystę przypomina także życie bohatera obrazu na pustyni, gdzie modlił się i żałował za swoje grzechy, o czym świadczy jego szata pustelnika.
Czaszka, jeden z atrybutów Hieronima, ilustruje łacińskie powiedzenie “memento mori” – “pamiętaj o śmierci”, ale także symbolizuje zwycięstwo ludzkiego ducha nad śmiertelnym ciałem. Między tym symbolem a świętym jest nie rozwinięta Biblia jako droga, którą należy przejść z życia zwykłego śmiertelnika na wyżyny ducha. Rozciągnięta poziomo kompozycja, tak ukochana przez artystę, wskazuje na tę daleką odległość, ale ręka z piórkiem tnie ją.