Siedem czynów miłosierdzia – Michelangelo Merisi da Caravaggio

Siedem czynów miłosierdzia   Michelangelo Merisi da Caravaggio

Obraz “Siedem czynów miłosierdzia” znany jest również jako “7 aktów miłosierdzia”. Około 1607 roku została przedstawiona na oleju przez Caravaggia, włoskiego realistę i wpływowego artystę baroku.

Historia siedmiu aktów sięga do Ewangelii Mateusza. W wierze katolickiej są ucieleśnione w postaci zestawu pewnych współczujących aktów mających na celu pomoc materialną potrzebującym.

Na podstawie 25. rozdziału Ewangelii powstały następujące akty:

Pogrzeb umarłych. W tle dwóch mężczyzn nosi martwego mężczyznę. Odwiedź więźniów, nakarm głodnych.

Caravaggio łączy dwa akty w jednym wątku. Po prawej kobieta odwiedza mężczyznę w więzieniu i karmi go piersią. Schowaj bezdomnych. Pielgrzym pyta schronisko karczmarza. Ubierz ubogich. Św.

Marcin rozerwał płaszcz na pół i podał go nagiemu żebrakowi na pierwszym planie. Przesyła nas do popularnej legendy z tym świętym. Odwiedź chorych. Akt ten przedstawia spotkanie kalekiego żebraka i św.

Maarten. Ugasić pragnienie. Samson pije wodę ze szczęk osła.

Amerykański historyk sztuki John Spike zauważa, że ​​anioł w centrum inspiruje ludzkość do bycia miłosiernym. Wybór Samsona jako bohatera, odzwierciedlającego gaszenie pragnienia, tak osobliwego, który powoduje pewien szok. Według jednego ze spisków Starego Testamentu Samson, używając szczęki znalezionego osła, odebrał życie tysiącom Filistynów.

Potem, gdy Samsonowi groziło śmierć z pragnienia, Bóg posłał mu wodę. Biorąc to pod uwagę, trudno wyobrazić sobie taką postać w obrazie miłosierdzia.