Fresk Michelangelo Buonarroti przedstawiający proroka Zachariasza. Obraz sufitu Kaplicy Sykstyńskiej katedry św. Piotra. Zachariasz, hebrajski kapłan, prorok, ojciec Jana Chrzciciela. Święty prorok Zachariasz i święty prawy Elżbieta byli rodzicami świętego Proroka, Poprzednika i Chrzciciela Pana Jana. Pochodzili z rodziny Aarona: Święty Zachariasz, syn Barachii, był kapłanem w świątyni jerozolimskiej, a św.
Elżbieta była siostrą św. Anny, matki Najświętszej Matki Bożej.
Czas i miejsce narodzin proroka Zachariasza, przy braku precyzyjnych instrukcji w księgach Pisma Świętego, muszą być zadowalające jedynie bardziej lub mniej wiarygodnymi założeniami. Naukowcy zgadzają się, że prorok Zachariasz urodził się w Babilonie na krótko przed wydaniem dekretu Cyrusa i przybył do Jerozolimy w młodym wieku. Podobnie jak Jeremiasz i Ezechiel, prorok Zachariasz należał do rodziny kapłańskiej. Święty Cyryl Aleksandryjski nazywa Zachariasza “zstąpionym z krwi kapłańskiej, to znaczy z plemienia Lewiego”.
Księgi Pisma Świętego nie zawierają dokładnych i szczegółowych informacji o okolicznościach życia i pracy proroka Zachariasza. Z księgi jego imienia, jak również z ksiąg Ezdrasza i Nehemiasza, możliwe jest określenie z wystarczającą jasnością jedynie osobowości proroka i czasu jego życia i pracy. Pierwsze zapisane proroctwo Zachariasza pochodzi z drugiego roku Dariusa.
Początek proroczej działalności Zachariasza według Pisma Świętego jest dość dokładnie określony; w Piśmie Świętym nie ma absolutnie żadnej wskazówki na temat końca, ani o czasie śmierci proroka i miejscu jego pochówku. Celem i znaczeniem napisania Księgi Zachariasza jest intencja starotestamentowego proroka, aby zachęcić budowniczych świątyni i wszystkich Żydów w trudnym dla niego czasie do przywrócenia wspólnoty po niewoli; w tym samym czasie
Aby osiągnąć te cele, prorok Zachariasz przedstawia przyszłe Królestwo Mesjasza i, ogólnie, chwalebny los ludu Bożego, który przyszedł do skutku po długiej walce z pogaństwem, po wielokrotnych upadkach samego ludu wybranego; działania Opatrzności, prowadzące naród wybrany do zamierzonego celu, będą wyrażone w cudownej pomocy synom Izraela w walce z pogaństwem z jednej strony iw surowych karach za grzechy samych siebie z drugiej; ponadto poganie służą jako narzędzie w rękach Boga dla ukarania synów ludu Bożego, jak w dawnych czasach. Ostatnie z proroctw Zachariasza, mające wyraźne wskazanie czasu, odnosi się do dziewiątego miesiąca czwartego roku Dariusza.