Wśród dzieł F. Rokotova w szczególności wyróżnia się portret Wasilija Iwanowicza Maikowa, pod postacią którego wnikliwość, ironiczny umysł utalentowanego poety, można dostrzec za leniwą wiecznością. Zmysłowa twarz Maykova jest materialnie napisana, a kolor portretu, zbudowany na połączeniu zieleni i czerwieni, dodatkowo podkreśla pełnię, witalność obrazu.
Praca ta jest jedną z najważniejszych w sztuce XVIII wieku. Sam Maykov, autor „komicznych wierszy” i bajek. Zna swoją wartość, zna cenę życia. Pełna twarz jaśnieje zadowoleniem z przeżywanego dnia i przyjemnością oczekiwaną w dniu przyszłości.
Twarz wykrzywia uśmiech poznania.
Rokotow uchwycił zwycięsko zmysłową samozadowolenie osoby, która wydawała się protekcjonalnie nadawać: „Żyj w sercu, smakuj życie” … Ale widoczna mięsożerność nie jest filistyczną koncepcją radości bycia. Maikow próbował żyć „jak dyktuje obowiązek i honor” i wzywał do moralnego samo-oczyszczenia: „przeciwstawiajcie się złości przeciwko złu”, „jakość duszy sił cielesnych jest droższa” …
Praca poety była zainteresowana Diderotem, Puszkin zatwierdził swój wiersz „Elizeusz”. Rokotov pokazuje uważną czujność poety, jego umiejętność drwiny, który nie zna litości. Prawdziwe i odkrywcze zdjęcia życia odnajdujemy w wierszach i odach Maikowa. Podziwiając odwagę rosyjskich wojowników, poeta mówi ostro o wojnie: „Wylewasz truciznę na ziemię…”.
Najbardziej „ziemski” w twórczości artysty nazwał ten portret. Jego tło jest jasne, tracąc zwykłą tajemnicę Rokotowa, jak gdyby przeżywało to wielokolorowe życie, tak ciekawe dla poety.
Patrząc na portrety dzieła Rokotova, myślisz, że każda osoba wydawała się artyście wyjątkowym zjawiskiem, niezwykłym, niezbędnym elementem – błyska, zniknie – ból niezastąpionej straty przeniknie całą ludzkość. V. LIPATOV. Maikow, Wasilij Iwanowicz – utalentowany poeta, syn właściciela ziemskiego. Służył w pułku Semenov, a później zajmował różne stanowiska cywilne.
Obracał się w społeczeństwie murarzy, pisał ody, wiersze duchowe i inne sztuki liryczne.