Portret hrabiny Samoilovej – Karla Bryullova

Portret hrabiny Samoilovej   Karla Bryullova

Osiągnięcia Karla Bryullova w obszarze portretowym uznano za bezwarunkowe i niekwestionowane, w tym tak surowych krytyków jak Vladimir Stasov i Alexander Benoit. Obrazy hrabiny Julii Pawłowej Samoilowej, ideału jego życia, należą do najlepszych przykładów portretów parady Brulllova.

Karl Bryullov podziwiał tę kobietę od pierwszego dnia ich spotkania we Włoszech, aż do ostatniego tchnienia, tego, który za swą wolność opinii, niezależność zachowania, nie lubił rosyjskiego autokrata Mikołaja I, dalekiego krewnego. W trudnym czasie dla Bryullova, upadek osobistego szczęścia i nękania ze strony kręgu sądowego Samoilova przyjechała z Włoch, by wesprzeć swoją przyjaciółkę.

Nie zważając na opinię świata, otoczyła artystkę uczestnictwem w przetargu, zabrała go do swojej posiadłości w pobliżu Pawłowska – Grafskaja Słowiańska. Było to bezpośrednie wyzwanie dla dziedzińca, który był w Pawłowsku i zobaczył grupę gości jadących do Samoilowej.

Bryullov zaczął malować portret, który znowu musiał pokazać wszystkim jego ideał w życiu i sztuce. „Portret hrabiny Julii Pavlovnej Samoilovej, wycofującej się z piłki ze swoją adoptowaną córką Amatsilią Pacini”, jest szczytem malarza portretowego Bryullova. Czerwona kurtyna unosząca się z oczyszczającym płomieniem oddziela się, odcina Julię od maskarady gotującej się za błazeńską karuzelą, od wzniosłego wielobarwnego wzoru sułtana, od Merkurego pochylonego ku niemu, wskazując różdżką na odchodzącą piękność.

Piękna twarz hrabiny jest otwarta – nie tylko uwolniona od maski, ale także otwarta na każdy ruch szczerej, namiętnej duszy, która na niej wyryta: pozostawia tę maskaradę życia, w której każdy próbuje podszyć się pod tego, kim naprawdę jest.

Druga nazwa portretu – „Masquerade” – odpowiada podtekstowi, drugi – głównemu planowi planu artysty. W tym świecie kłamstw Samoiłow, pełen ludzkiej godności, lekceważąco zrzucający maskę, z dumą demonstruje swoją niewinność mumii światła. Wkrótce Julia opuszcza Rosję.

Bryullovowi nie będzie już dane jej zobaczyć. Wraz z „Horsewoman” i „Portrait of Yu. P. Samoilova z Giovanniną Pacini i Arapką”, stworzonym podczas pracy nad słynnym „Pompeje”, portret ten stanowi swego rodzaju tryptyk poświęcony słynnemu pięknu.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)