Pocałunek Judy – Giotto

Pocałunek Judy   Giotto

To jedna z najsłynniejszych scen “chóralnych” na obrazach kaplicy Arena. Pokazuje więcej niż dwa tuziny znaków. Ale na obrazie, jak gdyby chaotycznie zatłoczony tłum Giotto był w stanie wytrzymać ogólne wrażenie porządku artystycznego.

Przejawia się w równowadze kompozycyjnej i skupia się na głównym znaczeniu narracji epizodu.

Centralne miejsce zajmuje obraz pocałunku, który jest podkreślony nie tylko kompozycyjnie, ale także kolorystycznie: trujący żółty kolor płaszcza Judasza dominuje wśród pstrokatej mozaiki miejscowych plam barwnych utworzonych przez ubrania innych uczestników dramatu. Judasz, ściskając Chrystusa za ramiona, jak pająk, sięga po swoją ofiarę, a ona skłaniała się bez skłonności do pochylania głowy, przygotowując się do przyjęcia zdradzieckiego pocałunku. Ale tutaj patos całej sceny osiąga swój szczyt.

W przeciwieństwie do szlachetnego profilu Chrystusa i odrażającej, brzydkiej fizjonomii zdrajcy, odwieczna idea walki między dwoma siłami, Dobrem i Złem, jest realizowana z zaskakującą jasnością.