Domenico Theotokopuli, znany nam pod imieniem El Greco, napisał tryptyk, który w miejscu, gdzie go trzymano, nazywał się Modena, czyli “Zwiastowanie na górze Synaj”. Mały prefabrykowany obraz ołtarzowy z bocznymi panelami zawieszonymi na pętlach, malowany po obu stronach, jest typowy dla Krety z XVI wieku, ale jego kadrowanie jest bliższe włoskiemu renesansowi. Być może jego klient był przedstawicielem kreteńskiej rodziny weneckiej.
Boczne drzwi tryptyku otwierają się po kolei; prowadzi widza od upadku człowieka do usprawiedliwienia przez Chrystusa.
Na przedniej stronie są sceny:
“Adoracja pasterzy”, “Alegoria chrześcijańskiego wojownika” i “Chrzest Chrystusa”;
Z tyłu:
“Zwiastowanie”, “Góra Synaj” i “Bóg Ojciec ostrzega Adama i Ewę”.
“Alegoria chrześcijańskiego wojownika” – centralna scena na pierwszej stronie, trudna do zrozumienia, pełna biblijnych alegorii i symboli. Na szczycie centralnej tablicy, w niebie, artysta przedstawił, jak klęczący chrześcijański wojownik otrzymuje koronę od Chrystusa. Na dole są czyściec i piekło, a także trzy cnoty biblijne. Ta praca przypomina dzieła popularne w średniowieczu, szczególnie widoczne jest to w obrazie szczęk piekła – wyłącznie średniowiecznym elemencie.
Pod figurami Chrystusa i wojownika znajduje się św. Katarzyna z kołem symbolizującym śmierć męczeńską.
Pośrodku tylnej strony tryptyku znajduje się scena “Góry Synaj” z klasztorem św. Katarzyny, która zawdzięcza swój wygląd Krecie, i dokładnie powtarza tradycyjny model bizantyjski. Odniesienie do św. Katarzyny w obu centralnych tablicach może wskazywać na związek artysty z Klasztorem Kretyńskim św. Katarzyny, wiodącej szkoły artystycznej na wyspie.
Pozostałe sceny tryptyku również nie są wyjątkowe, jednak artysta użył odbitek włoskich jako przykładu. Na ogół powtarzanie scen kanonicznych jest charakterystyczne dla sztuki bizantyjskiej.
Tryptyk przyciąga uwagę, ponieważ jest jednym z najwcześniejszych ocalałych dzieł El Greco, powstałych wkrótce po przybyciu do Włoch. Artysta spotkał się z włoską szkołą malarstwa i podjął pierwsze kroki w nowej technice. Płaskość, liniowość, geometryczne plany bizantyjskiej tradycji zastępowane są kompozycjami o zaokrąglonych, gęstszych formach i bardziej swobodnej interpretacji. W tryptyku występuje pewne napięcie charakterystyczne dla sposobu El Greco, a także wiele elementów i kompozycji, do których później powróci.
Niektóre z najwspanialszych obrazów El Greco powstały na temat “Zwiastowanie”, “Adoracja pasterzy” i “Chrzest”. Alegoria chrześcijańskiego wojownika przypomina alegorie Świętej Ligi.