Bellini Giovanni – najmłodszy i najsłynniejszy przedstawiciel malowniczej dynastii Belliniego, który pracował w epoce wczesnego weneckiego renesansu. Za zasługi uważa się popularyzację techniki malarstwa olejnego opracowanej przez jego ojca i brata.
Giovanni nie miał mniej malowniczego talentu niż jego przyrodni brat Gentile Bellini. Podczas gdy Gentile, zaproszony przez tureckiego sułtana, był nieobecny w Wenecji przez 2 lata, Giovanni stał się oficjalnym malarzem dworskim. Liczne zamówienia na portrety od najszlachetniejszych mieszczan przychodziły do niego nieustannie, markizy i książęta chcieli zostać złapani przez wielkiego artystę.
Jednak portrety były raczej „dworską” częścią pracy Belliniego, ale głównym przedmiotem jego pracy były sceny biblijne, w szczególności wizerunki Maryi Dziewicy.
Na zdjęciu „Młoda kobieta za toaletą” widzimy piękną nagą kobietę. Obraz został napisany niemal idealnie, pozbawiony wszelkich niedociągnięć, które w połączeniu ze wspaniałym pacyfikującym krajobrazem, który tworzy tło kompozycji, przypomina obrazy samego Belliniego, przedstawiające Matkę Bożą. Jednak podczas tworzenia tego obrazu malarz wycofał się z religijności, chwytając pewien standard kobiecego piękna, uznawany w społeczeństwie.
Przez całe życie Bellini był otoczony przez utalentowanych malarzy, w tym ojca Jacopo Belliniego, przyrodniego brata Gentile Belliniego, zięcia Andreę Mantegnę. Wszystkie miały bardzo duży wpływ na sposób pisania artysty, ale obraz Giovanniego wyróżnia się przede wszystkim nieporównywalnie większą łagodnością i liryzmem, wyobraźnią i romantyzmem. Będąc już uznanym mistrzem, Bellini otworzył własne studio. Jego uczniami byli Tycjan i Giorgione.
Zgodnie z ówczesnym zwyczajem artysta często podpisywał dzieła warsztatu swoim imieniem. Obecnie historycy sztuki uważają, że obrazy namalowane przez samego Belliniego są nieporównywalnie lepsze, ale wówczas wszelkie prace warsztatowe były uważane za dzieła samego artysty.