Melancholia – Domenico Fetti

Melancholia   Domenico Fetti

W pierwszej połowie XVII wieku artyści z innych miast i krajów odwiedzili Wenecję, podziwiając jej skarby artystyczne. Roman Domenico Fetti przybył tam z Mantui, gdzie służył jako malarz z książętami Gonzagi i studiował we wspaniałych pałacowych próbach malowania weneckiego malarstwa.

Fetti stał się zwolennikiem buntownika Caravaggia; Znajomość z niemieckim Adamem Elsheimerem, innym osobliwym karawaggistą, sprawiła, że ​​podporządkował się efektom kontrastów światła i cienia, a jego podziw dla ekspresji kompozycji Rubensa potwierdził jego pragnienie przekazania żywego strumienia obrazowej tekstury do swobodnego skoku, który zachowuje ślad ruchu pędzla. Fetti wypełnił swoją kompozycję Melancholią wieloma symbolami znanymi z arcydzieła Dürera.

Atrybuty otaczające postać kobiecą, przypominające jego skrzydlaty geniusz, oznaczają chrześcijański postulat o kruchości i próżności istnienia oraz o winorośli – tym, który wziął na siebie grzechy ludzkie w imię wiecznego dobrego życia.