Obraz włoskiego malarza Caravaggia “Medusa Gorgon”. Rozmiar obrazu to 60 x 56 cm, płótno naciągnięte na tarczę, olej. Artysta zamówił kardynała kardynała Francesco Maria del Monte, zamierzając przedstawić go jako prezent dla Ferdynanda, Wielkiego Księcia Toskanii.
Gorgona, w mitologii greckiej, kobiece potwory. Homer w Iliadzie mówi, że głowa Gorgony znajduje się pod auspicjami Zeusa, aw Odysei Gorgony są przedstawiane jako potwory podziemi Hadesu. Zarówno Homer, jak i Eurypides, zgodnie z historią, o której Gorgon urodził się na ziemi i został zabity przez boginię Atenę, mówimy o jednym Gorgonie; Tymczasem Hesiod ma ich trzech, mieszkających za oceanem na zachodzie.
Późniejsi pisarze opowiadają o obecności gorgonu w Libii i przyległych ziemiach afrykańskich.
Gorgony wyglądają jak uskrzydlone stworzenia z nieproporcjonalnie dużą głową, wysuniętym językiem, szczękami zębów i często z wężami na głowie lub tułowiu. Z nich Meduza, która w większości nazywa się po prostu Gorgonią, była najstraszniejsza. Tylko ona była śmiertelna, dlatego Perseusz mógł odciąć jej głowę.
Z jej krwi, zapłodnionej przez Posejdona, urodził się skrzydlaty koń Pegasus. Głowa Meduzy skamieniała wszystkich, którzy na nią spojrzeli lub dotknęli jej.
Dzieła sztuki przez długi czas przedstawiały ją w obrzydliwej formie, ale później, po Pindarze, w którym była piękna, artyści zaczęli przedstawiać jej piękną, choć przerażającą, zazwyczaj z włosami na skrzydłach i wężach. Na zewnątrz straszna szczelina, przedstawiana przez artystów w późnym średniowieczu i renesansie, była stopniowo zastępowana obrazami strasznego wyrazu pięknej twarzy. Najlepszym obrazem przedstawiającym Meduzę Gorgon jest dzieło Michelangelo Merisi da Caravaggio.