Madonna z trzema skarbnikami – Jacopo Tintoretto

Madonna z trzema skarbnikami   Jacopo Tintoretto

Podobnie jak w wielu innych inicjujących płótnach włoskiego renesansu, tutaj Tintoretto tradycyjnie łączy świętą fabułę z portretami prawdziwych ludzi, którzy byli klientami obrazu. Są to skarbnicy republiki – Michele Pisani, Lorenzo Dolphin i Marino Malipiero.

Pod ich herbem, połączonym w jedno pole w lewym rogu, znajduje się łacińskie motto: “unanimas concordiale simbolus” i data 1566, znacząca dla Tintoretto. W tym roku został przyjęty do florenckiej Akademii Rysunku wraz z innymi Wenecjanami – Tycjanem, Palladio, Sansovino i Salviati.

Zakłada się, że sama praca została napisana nieco później i do tego czasu usługa Malipiero przedstawiona na niej była już zakończona. Trzej mężowie stanu w Wenecji, obdarzeni siłą finansową, nieskazitelnie uczciwi w wykonywaniu odpowiedzialnych obowiązków, oddawali cześć Maryi i Dzieciątku, jednocześnie dziękując Madonnie za niebiański mecenat i jakby poświęcali jej wyniki pracy dla dobra Republiki.

Według B. V. Wippera Tintoretto przyciąga nie tyle fizyczny, co emocjonalny, nie zmysłowy, ale społeczny i etyczny wizerunek osoby. To duchowe pokrewieństwo jednoczy tak różne portrety mistrza. Co ciekawe, portrety tutaj to nie tylko wizerunki darczyńców i sekretarek z torbami pieniędzy, ale także świętych – Sebastiana, Marka, Teodora.

Czarne szaty bohaterów podkreślają szlachetny blask płótna – wysoka próbka weneckiego koloru z jego dekoracyjną i ekspresyjną mocą.