Przed nami płótno Leonarda da Vinci na popularnej fabule Matki Boskiej z Dzieciątkiem i jej matką, św. Anna Położenie figur w grupie rodzinnej różni się od wcześniejszych kompozycji statycznych. Wszystkie wczesne lata XVI wieku.
Leonardo da Vinci pracował nad wariantami tej fabuły: rysunek z nieco inną interpretacją grupy, w tym St. Jan Chrzciciel w niemowlęctwie, a także zaginiony karton, który wywołał sensację, gdy został wystawiony w klasztorze Zwiastowania we Florencji w 1501 r.
Chociaż sv. Anna jest przedstawiana na jej zwykłym miejscu, za Świętą Dziewicą, wszystkie trzy postacie są bardzo żywe i realistyczne. Odchodząc od tradycji przedstawiania Anny w postaci starszej matrony, Leonardo da Vinci napisał do niej niespodziewanie młodą i atrakcyjną.
Ledwo powstrzymuje radość na widok Dziecka. Nieszczęsny baranek w ramionach Dzieciątka służy jako aluzja do jego przyszłej roli baranka Bożego, niewinnej ofiary za zadośćuczynienie za grzechy; niemniej jednak symboliczne znaczenie tego tętniącego życiem rodzinnego trio w mglistym krajobrazie jest znikome. ST. ANNA. Kult Anny, matki Dziewicy Maryi, przybył na Zachód z chrześcijańskimi uchodźcami prześladowanymi przez muzułmańskich zdobywców.
Jej najwcześniejszy obraz pojawił się w kościele Santa Maria Antiqua w Rzymie, gdzie jest przedstawiana razem ze Świętą Dziewicą.
Około XIV wieku. St. Anna była już popularną postacią po części dlatego, że jej macierzyństwo w późniejszym wieku potwierdziło doktrynę niepokalanego poczęcia Najświętszej Dziewicy. Zazwyczaj jest przedstawiana z córką. Legenda głosi, że trzy razy była mężatką i miała trzy córki.
W średniowieczu była przedstawiana razem z dużą rodziną, tak zwaną Świętą Rodziną, różnymi artystami, na przykład Mistrzem św. Veronica. W 1479 r. Zakonnicy zakonu karmelitów we Frankfurcie utworzyli bractwo św.
Anne i zamówił jej ołtarz poświęcony jej, które zostały przedstawione Siena z jej życia.