Madonna i dziecko – Bondone Giotto

Madonna i dziecko   Bondone Giotto

Początek nowego etapu rozwoju sztuki włoskiej, naznaczonego zerwaniem ze średniowieczną tradycją sztuki włosko-bizantyjskiej, wiąże się z nazwą Giotto. Giotto studiował u Cimabue, pracował we Florencji, Rzymie, Padwie, Neapolu i innych włoskich miastach.

Znajomość dzieł największych toskańskich rzeźbiarzy Niccolò, Giovanniego Pisano i Arnolfo di Cambio była ważna dla jego twórczej formacji. Giotto zreformował malarstwo włoskie, przyjmując w nim nowe zasady obrazowania i ideały etyczne, które opracowali mistrzowie renesansu. Użył technik kamery kątowej znanych w jego czasach i perspektywy antycznej bez pojedynczego punktu zniknięcia, ale dał organizacji przestrzeni w swoich pracach integralność i przejrzystość struktury, która była niezwykła w tamtych czasach, rozwinęła nową zasadę modelowania światła i cienia opartą na stopniowym wyjaśnianiu głównego gęstego i bogatego kolorowego tonu, co pozwoliło zachować czystość koloru i jego jasność. “Madonna i dziecko” odnosi się do dojrzałych dzieł mistrza.

Tutaj oczywiste jest wykorzystanie nowych zasad w sztuce, opracowanych przez mistrza. Inne słynne dzieła: obrazy kaplicy degli Scrovegni. Ok 1305-1308.

Padwa; obrazy kaplic Bardi i Peruzzi. Ok 1320-1325. Kościół Crone Site, Florencja; “Madonna na tronie”, Ok. 1310.

Galeria Uffizi, Florencja.