Fresk włoskiego artysty Raphaela Santi „The Court of Solomon”. Na suficie papieskiego mieszkania – Stanz della Senyatura Raphael napisał freski „Upadek”, „Zwycięstwo Apolla na Marsie”, „Astronomia” i fresk na słynnym starotestamentowym wątku „Dwór Salomona”. Trudno znaleźć w historii sztuki jakikolwiek inny zespół artystyczny, który dawałby wrażenie takiego figuratywnego bogactwa w kategoriach ideologicznych i dekoracyjno-dekoracyjnych, jak stan Watykanu Rafaela.
Ściany pokryte wielopłaszczyznowymi freskami, sklepione sufity z bogatym wystrojem w złoceniach, freski i mozaiki, piękna podłoga mogą stworzyć wrażenie zatłoczenia, jeśli wysoki porządek tkwiący w ogólnym projekcie Rafaela Santi sprawia, że ten złożony kompleks artystyczny niezbędna przejrzystość i widoczność.
Skala fresków została powiększona: zamiast ułamkowego ułożenia wielu niezależnych scen w kilku poziomach charakterystycznych dla XV wieku, każda ściana jest tutaj osobną kompozycją. Ponadto zasada ściśle scentralizowanego układu jest wyraźnie realizowana w każdym fresku. Wreszcie, rozmiary fresków i relacje skali figur i przestrzeni w nich zrealizowanych są skorelowane z rzeczywistą przestrzenią architektoniczną samej stacji.
Ogólny program ideologiczny cykli freskowych w zwrotkach, według klientów, miał służyć gloryfikacji autorytetu Kościoła katolickiego i jego głowy, rzymskiego arcykapłana. Ale obrazowa treść kompozycji Rafaela jest nie tylko szersza niż ten oficjalny program, ale w swej istocie przeczy temu, wyrażając idee uniwersalnej treści humanistycznej.