Autoportret Leonarda da Vinci, portret stworzony przez artystę w wieku 60 lat. Właściwie jest to rysunek na papierze, rozmiar 34,3 x 24,5 cm, sangwiniczny, pióro. Spośród wszystkich rysunków Leonarda da Vinci, najwyższe osiągnięcie artystyczne można uznać za autoportret Turynu w ostatnich latach życia.
Jest to obraz człowieka o ogromnej mocy wewnętrznej, ale jego cechy niosą ślad goryczy, generowany nie tylko przez trudny los osobisty, ale także przez tragedię epoki.
Jako twórca sztuki Wysokiego Renesansu przemawiał zasadniczo jeden mistrz Leonardo da Vinci i jest to bardzo symptomatyczne, że on, jak każdy inny, był w pełni uzbrojony w najwyższe osiągnięcia kultury materialnej i duchowej swego czasu we wszystkich swoich dziedzinach.
Wkład artysty Leonarda da Vinci w sztukę Wysokiego Renesansu można porównać z rolą Giotta i Masaccio, pionierów poprzednich etapów sztuki renesansowej, z tą różnicą, że zgodnie z warunkami nowej ery i większym zasięgiem talentu Leonarda, jego sztuka stała się nieporównywalnie szersza. Leonardo da Vinci urodził się w 1452 r. W wiosce Ankiano niedaleko miasta Vinci, niedaleko Florencji. Był nieślubnym synem bogatego florenckiego notariusza Piero da Vinci, jego matki – prostego chłopa.
Zdolności artystyczne Leonarda ujawniły się bardzo wcześnie, a kiedy w 1469 r. Wraz z rodziną przeniósł się do Florencji, jego ojciec dał mu szkolenie Andrei Verrokko. Warsztat Verrokko był jednym z ośrodków różnorodnej edukacji artystycznej, którego zasady powstawały przez cały kwartał. Obok malarstwa, rzeźby i biżuterii, studiowali tutaj architekturę i budownictwo.
Zgodnie z wieloletnim zwyczajem, uczniowie pomagali mistrzowi w wypełnianiu jego rozkazów, a to w szczególności utrudnia określenie autorstwa lub udziału Leonarda w dziełach tego okresu, często wykonywanych z nauczycielem i jego innym sławnym studentem, Lorenzo di Credi. Dlatego przypisanie dzieł Leonarda z lat siedemdziesiątych nie może być jeszcze uznane za ostateczne. Najwcześniejsze dzieła malarskie artysty tej dekady uważane są obecnie za obraz „Zwiastowanie” przypisany samemu Verrokko i portretowi Ginevry de Benchi.