Św. Mateusz w swojej Ewangelii opowiada o mędrcach ze Wschodu, którzy w czasie Narodzenia Chrystusa przyszli do Jerozolimy i zapytali, gdzie urodził się król Judei. Dowiedziawszy się o tym, król Herod zaniepokoił się i wysłał ich, aby szukali Jezusa w Betlejem. Wskazując drogę, pojawiła się przed nimi gwiazda. Kiedy mędrcy szukali Maryi i jej Syna w Betlejem, ukłonili się boskiemu Dziecku i podarowali mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.
Scena, w której mędrcy wielbią Niemca, nazywana jest Adoracją Mędrców.
Istnieje tradycja opisywania Mędrców jako królów, ponieważ w Psałterzu napisano: “Królowie Tarszisz i wyspy ofiarują mu daninę… i wszyscy królowie będą go czcić”. Mędrcy, zgodnie z tradycją chrześcijańską, nazywani byli Caspar, Melchior i Valtasar. Dary, które przynieśli Chrystusowi, mają symboliczne znaczenie: złoto dla króla, kadzidło dla Syna Bożego i mirrę, która jest symbolem śmierci, dla Cierpiącego.
Dla chrześcijanina te dary symbolizują przyniesienie dobrobytu, siły Chrystusowi, a także wyrażają podziw dla Niego i gotowość służenia Mu.
Ghirlandaio otrzymał rozkaz wielkiego “Pokłonu Trzech Króli” dla ołtarza Ospedale degli Innocenti w 1485 roku. Klientem był opat Francesco di Giovanni Tezori, który był bardzo zaniepokojony artystycznymi skarbami Ospedale. Ołtarz został ukończony w 1488 roku – data jest zapisana w prawym górnym rogu starożytnego architrawu: “MCSSCLXXXVIII”.
Jego przypisanie Ghirlandaio – oczywiście z udziałem warsztatu – nigdy nie było wątpliwości. Vasari pisze szczegółowo o tym obrazie ołtarzowym: “W kościele Innocenti pisał w umiarkowanym tonie na drzewie Mędrców, wysoko cenionym. łaska, która jest dostępna tylko dla sztuki w przedstawianiu matki Syna Bożego “.
Dzieło jest datowane i pochodzi z czasów, gdy Ghirlandaio i jego asystenci pracowali na freskach wielkiej kaplicy kościoła Santa Maria Novella. Także ogromny zalany światłem krajobraz; ściana w głębi wcale nie zamyka perspektywy i nie zmniejsza przestrzeni, ale przyczynia się do jej wzrostu. Na prośbę opata Tezori, predella ołtarza zilustrowała epizody życia Maryi. Sceny zostały napisane przez jednego z uczniów Ghirlandaio, Bartolomeo di Giovanni, co potwierdzają dokumenty i charakterystyczna długość figur.
Adoracja Mędrców pozostała w ołtarzu do 1786 r., Kiedy wnętrze kościoła zostało przerobione i obraz został umieszczony na ścianie za ołtarzem.