Jedno z najsłynniejszych dzieł El Greco późniejszego obrazu „Zejście Ducha Świętego”. Dynamiczna kompozycja rozwija się od dołu, co jest typowe dla późnego okresu twórczości El Greco.
Rodzaj drgawkowego ruchu charakterystycznego dla późnego El Greco zasługuje na szczególną uwagę, jak gdyby był nieodebranym ładunkiem prądu elektrycznego; struktura obrazu opiera się na porównaniu ruchu i zastoju, drętwienia i duchowości, nieskończoności i izolacji. Jednak spektakularny na zewnątrz obraz jest napisany jakby zimnym sercem i nie robi silnego wrażenia.
El Greco nie odbiega od tradycyjnego obrazu ewangelicznej opowieści o zstąpieniu Ducha Świętego. Również tradycyjnie Duch Święty jest przedstawiany jako gołębica. Najważniejszym elementem kompozycji jest Maryja, która z czcią podniosła oczy, otoczona resztą uczniów Chrystusa. W wąskim ciemnym pokoju, skuleni razem w ciasnym kręgu, w żalu i prześladowaniach, pozostali wierni poleceniu Pana „nie opuszczać Jerozolimy”, gdzie byli najbardziej zagrożeni od tych, którzy ukrzyżowali swego Mistrza.
Ale nastąpił największy cud – moc Ducha Świętego spoczywała na każdym z nich, pojawiając się w postaci ognistych języków.
Zakłada się, że drugim po prawej apostołem jest autoportret El Greco. Ta sama osoba pojawia się w tle w obrazie Zaangażowanie Matki Bożej, prawdopodobnie ostatnie dzieło mistrza.
Istnieje również założenie, że obraz „Zejście Ducha Świętego” został sfinalizowany przez innego artystę, być może Jorge Manuela, syna El Greco.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)