Zmartwychwstanie syna Teofila i Apostoła Piotra w wydziale – Masaccio

Zmartwychwstanie syna Teofila i Apostoła Piotra w wydziale   Masaccio

Portret klęczącego parafianina, jak to możliwe, potwierdza entuzjastyczne słowa Vasariego o zdolności Masaccio do tworzenia “zaskakująco ważnych i podobnych portretów”. Do tego portretu artysta prawdopodobnie pozował sam do artysty, podczas gdy Masaccio wcale go nie idealizował. Twarz i ubranie klienta są pisane pogrubionymi przejściami od światła do cienia, co daje tę objętość obrazu.

Prawdziwe, fizycznie istniejące ludzkie ciało jest wyraźnie wyczuwalne pod tkaninami z głębokimi cieniami fałd i jasnymi refleksami.

Ogólnie rzecz biorąc, postać ta przypomina umiejętnie ukształtowaną rzeźbę. Na zdjęciu na tle korynckiego pilastra zajmuje szczególne miejsce w kompozycji. Przekonanie, z jakim artysta wypełnia przestrzeń fresku, zależy od jego zrozumienia praw perspektywy. Ale Masaccio poszedł dalej, potrafił połączyć wiedzę perspektywiczną z intuicyjną wizją przestrzeni i umiejętnością przedstawiania ludzi w sposób naturalistyczny.

Bogaty parafianin modlący się na kolanach jest napisany nie tylko poważnie i pobożnie, ale także dość ziemsko, o czym świadczą takie szczegóły jak podwójny podbródek lub ucho owinięte pod kapeluszem.