Elizeusz, zmartwychwstanie syna Sunnimana – Fredericka Leightona

Elizeusz, zmartwychwstanie syna Sunnimana   Fredericka Leightona

Najwyraźniej zaangażowanie Leightona w szkołę akademicką przejawiało się w jego religijnych obrazach. Atmosfera tych płócien jest wzniosła, postacie są majestatyczne i nieco wyidealizowane. Do pracy nad obrazami z tej serii Leighton przygotował się bardziej niż zwykle.

Stworzył dla nich niezliczone szkice i szkice, a przez długi czas szukał niezbędnych pozycji i mimiki.

Dość często zwracał się o pomoc do starożytnych posągów lub dzieł dawnych mistrzów. Wpływ próbek rzeźby klasycznej jest zauważalny na płótnie „A morze odda martwego”. Przedstawiony tu artysta utonął, zmartwychwstał i zbuntował się z głębi morza w Dniu Sądu.

Po raz pierwszy to zdjęcie zostało wystawione w 1892 roku. Gwiazda Betlejemska i Elizeusz, zmartwychwstanie syna Sunnimana, zostały napisane pod wpływem dzieł malarzy renesansowych. Fakt, że Leighton przywiązywał wielką wagę do scen biblijnych, mówi o jego „kontynentalnym” wychowaniu.

W malarstwie brytyjskim takie wątki były znacznie mniej powszechne, jak Francuzi, Niemcy czy Włosi.

Angielscy widzowie nie byli zbyt zainteresowani scenami z Pisma Świętego, więc religijna gałąź Leighton pozostała w cieniu. Na przykład Gwiazda Betlejemska, pokazana na wystawie Akademii Królewskiej, została krytycznie przyjęta przez krytyków. Po zamknięciu wystawy Leighton nie mógł sprzedać tego płótna.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)