W wietrzną pogodę – Michaił Lebiediew

W wietrzną pogodę   Michaił Lebiediew

Michaił Lebiediew jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli tego nowego trendu w rosyjskim malarstwie krajobrazowym pierwszej trzeciej stulecia, naznaczonym świadomym pragnieniem prawdziwego przekazywania bezpośrednio obserwowanej natury. Odrzucając konwencje starego malarstwa pejzażowego, zasady inspirowane rutyną akademicką, “stylem” i “ideałem”, przeciwstawiali się bezimiennym tradycjom własnej indywidualności, oryginalności pisma obrazkowego.

Na początku lat trzydziestych, kiedy Lebedev studiował w klasie krajobrazu Maxima Vorobyeva, praktyka letnich etiud z natury staje się obowiązkowa dla uczniów. Lato 1833 r. Lebiediew spędził w powiecie Vasilkove Novoladozhsky. Na konkurs o duży złoty medal został poproszony o “napisanie widoku z natury w okolicach jeziora Ładoga”.

Oprócz programu artysta napisał kilka małych obrazów i etiud w Wasilkowie.

Ten ostatni obejmuje krajobraz “W wietrzną pogodę”. Podmuch wiatru, który wygiął drzewa i krzewy, wyraża się nie tylko wzorem, ale także ruchem pędzla. Nagle, przez obłoki chmur, światło, które wlało się na chwilę, wyrwało głazy z ciemności na drodze, żółto-szary piasek, zbocze wzgórza i grało z jasnymi refleksami na ciemnej zieleni.

Lekkie ubrania chłopa, maleńka czerwona plamka sukienki kobiety chłopskiej ostro kontrastują z ciemnością do czerni zieleni.