Veronese, mistrz wspaniałych płócien na dużą skalę, dekorował swoimi dziełami wiele budynków świeckich i religijnych Wenecji. Święto w Domu Lewiego zostało napisane dla refektarza klasztoru dominikanów świętych Giovanniego i Paolo.
Naukowcy sugerują, że obraz został pierwotnie utworzony na innej fabule. Istnieją różne punkty widzenia, na których: „Ostatnia Wieczerza”, ponieważ „Ostatnia Wieczerza” Tycjana, zabita w pożarze, „Uczta w Domu Symeona” lub inna uczta, znajdowała się na miejscu pracy.
Pod koniec pracy Veronese został wezwany do zakwestionowania świętej inkwizycji za zbyt swobodną interpretację sceny ewangelicznej, niewłaściwych bohaterów i niepotrzebnych szczegółów, które nie spełniały surowej polityki Kościoła katolickiego związanej z kontrreformacją. Po tym mistrz otrzymał trzy miesiące na przepisanie płótna, ale zamiast tego zmienił jego nazwę na „Święto w domu Lewiego”, mniej świętą scenę ewangelii. Veronese słynie z zatłoczonych obrazów przedstawiających biblijne uczty i posiłki.
Ta kompozycja jest kwintesencją jego poszukiwań w tym kierunku. Wpisany w klasyczną dekorację architektoniczną w formie łuku triumfalnego, zainspirowany popularnymi wówczas klasycznymi dziełami Andrei Palladio i Jacopo Sansovino, zdaje się otwierać na widza akcję teatralną graną na tle tła.
Bogata paleta jasnych kolorów „opisuje” pstrokaty tłum postaci, w tym Turków, Murzynów, strażników, arystokratów, głupców i psów. Pośrodku płótna znajduje się postać Chrystusa, podana, w przeciwieństwie do innych, na tle nieba, z jasnoróżową tuniką wyróżniającą się wśród uczestników uczty. Artysta nie ucieka przed żadnym szczegółem! Nie tylko umieścił Judasza po drugiej stronie stołu od Mistrza, ale także zmusił go do odwrócenia się.
Jego uwaga jest rozproszona przez czarnego sługę wskazującego na psa, który patrzy na kota bawiącego się kością.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)