The Garden of the Hesperides – Frederick Leighton

The Garden of the Hesperides   Frederick Leighton

Ogród Hesperidów jest prawdopodobnie jednym z najsłynniejszych mitologicznych obrazów Leightona. Trzy hesperydy, według starożytnego greckiego mitu, strzegły jabłoni ze złotymi jabłkami należącymi do bogini Hery. Jabłoń rosła w magicznym ogrodzie na skraju świata, gdzie niebiański rydwan słońca zakończył codzienną podróż.

Hesperydy symbolizowały kolory zachodu słońca. Ich nazwiska mówią o tym – Hesper, Egle i Eritheus.

Smok o imieniu Ladon, przedstawiony przez Laytona jako wąż, pomógł nieść służbę Hesperydów. Artyści akademiccy często tworzyli bohaterów swoich płócien mitologicznych postaci. Ale Leighton interpretuje mit hesperydów raczej jako symbolistę. Naukowcy zwykle zwracali uwagę na kulminację mitu – porwanie złotych jabłek przez Herkulesa. Zupełnie inny obraz oferuje widzowi Leighton.

W tym płótnie nie ma nawet śladu dramatycznych wydarzeń.

Widzimy przed sobą piękny ogród, czujemy ciepły powiew wiatru, wypełniony zapachem kwiatów. Na wszystko – lekki dotyk dekadencji. Pozy Hesperidesa są leniwe i zmysłowe. Wygląda na to, że są skrępowani jak gafa, że ​​nie są w stanie wykonać żadnego ruchu.

Ciało jednego z Hesperydów otula węże. Ale ten szczegół wcale się nie przeraża – wręcz przeciwnie, mówi, że scena ma jeszcze większą zmysłowość.