Ta reprodukcja przedstawia jedną ze scen cyklu fresków o życiu św. Franciszka, znajdującego się pod oknami na bocznych ścianach nawy. Osłabiony ze stanowiska Franciszka w upale lata niósł, siedząc na osiołku, jeden biedny człowiek.
Ten biedny człowiek naprawdę chciał pić. Franciszek zstąpił z osła iz wielką wiarą zwrócił się do Boga.
Pośrodku obrazu widzimy Franciszka modlącego się po prawej na pierwszym planie – biedaka, który pije chciwie, opierając się o zatkane źródło. Dwóch świadków przedstawionych w lewej części obrazu nie pojawia się w legendzie, ale organicznie pasują do obrazu zarówno pod względem formy, jak i treści. Ostro oświetlony wierzchołek stromo skalistego krajobrazu z postaciami na różnych poziomach przekazuje głębię przestrzeni.
Obraz krajobrazu tutaj jest bardziej schematyczny, bardziej powściągliwy niż na przykład w innym obrazie cyklu, gdzie St. Franciszek daje swój płaszcz żebrakowi.
Jednak w porównaniu ze skałami cyklu Padwy krajobraz ten można uznać za szczegółowy. Dwie rzeźbiarskie figurki wagi ciężkiej na krawędzi obrazu, patrząc na siebie, często pojawiają się na freskach Padwy Giotta, ale tutaj ich twarze, zwłaszcza te po lewej, są bardziej zmysłowo pomalowane. George Vasari podkreślił realistyczny obraz człowieka przykucniętego w wodzie.
Jego postać to niezwykły okaz rzeczywistości obserwowany we wczesnym trecento.
Ten fresk znajduje się bezpośrednio przy głównym wejściu, więc przez wieki bardzo ucierpiał z powodu warunków klimatycznych. Niektóre z jego części, a właściwie farby, zużyły się i wyblakły. Po raz pierwszy odrestaurowano go w 1798 roku, a ostatni raz – w 1962 roku.