Rafael po raz pierwszy przybył do Rzymu, najprawdopodobniej w latach 1502-1503, kiedy pracował w Sienie razem z Pinturicchio, po raz kolejny – w 1506 r., Kiedy Laocoon został znaleziony – to wydarzenie świętowano jako odrodzenie rzeźby z nieistnienia. Następnie Donato Bramante, nadworny architekt Papieża, zaprosił Rafaela, aby przyłączył się do sędziów konkursu na najlepszy wosk odlany ze starożytnego oryginału. Zwycięzca został ogłoszony przez Jacopo Sansovino.
Ta rzeźbiarska grupa pozostawiła niezatarte piętno na receptywnej duszy Santio, z jej wspomnień zrodziła się lewa postać męska w “Usunięciu z krzyża”, a także “Święta Katarzyna z Aleksandrii”.
W św. Katarzynie Aleksandryjskiej wygięcie kobiecego ciała zapożyczono od Ledy Leonardo. Ale moc, która karmiła artystę od wewnątrz i pozwalała wyrazić ból przyjęcia męczeńskiej korony, pochodziła z Laocoon, hellenistycznej grupy rzeźbiarskiej widzianej przez Rafaela w Rzymie w latach 1506-1507.
Święta Katarzyna z Aleksandrii urodziła się w Aleksandrii w 294 r. I została nawrócona na chrześcijaństwo przez syryjskiego mnicha, który ochrzcił ją pod imieniem Catherine. Według legendy, po chrzcie we śnie Jezus Chrystus ukazał się jej i wręczył jej pierścień, nazywając ją swoją oblubienicą. Została zamęczona za panowania cesarza Maksymiana na początku IV wieku.
Podczas przesłuchania Katarzyna publicznie ogłosiła swoją wiarę w Jezusa Chrystusa i oskarżyła cesarza o pogaństwo. Maximin, nie mając już nadziei na przekonanie świętego, próbował ją uwieść obietnicą bogactwa i chwały.
Otrzymawszy gniewną odmowę, cesarz nakazał świętemu poddanie się okrutnym torturom, a następnie wtrącono go do więzienia. Mędrcy zaproszeni przez cesarza z całego imperium próbowali ją przekonać, ale sama św. Katarzyna nawróciła je na chrześcijaństwo wraz z kilkoma członkami rodziny cesarskiej i przedstawicielami rzymskiej arystokracji. Pod groźbą kołowania zaproponowali jej, aby wyrzekli się wiary chrześcijańskiej i złożyli ofiary bogom, ale święty bezlitośnie wyznał Chrystusa i sam poszedł na koła, ale anioł zmiażdżył narzędzia egzekucji i rozproszyli się na kawałki, przerywając wielu pogan. Z modlitwą sama Katarzyna położyła głowę na bloku pod mieczem kata.
Po egzekucji św. Katarzyny jej ciało zniknęło.
Św. Katarzyna z Aleksandrii została przedstawiona przez wielu artystów renesansu, Caravaggia, Lucasa Cranacha Starszego. Najczęściej na zdjęciach było koło.