Św. Elżbieta Węgierska – Francisco de Zurbaran

Św. Elżbieta Węgierska   Francisco de Zurbaran

Zurbaran uwielbiał przedstawiać świętych w postaci pojedynczych postaci, aw swoich obrazach niemal całkowicie wymazał linię między boskością a codziennością. Na obrazie “Święta Elżbieta Węgierska” pojmał szlachetnego mieszkańca Sewilli w modnym stroju. Cały obraz jest zaprojektowany w ciepłym kolorze. Odwracając się lekko do widza, z płótna nie wygląda na bardzo piękną kobietę o przemyślanych i uważnych oczach.

Ma na sobie modną, ​​jedwabną suknię, bogato zdobioną złotem i kamieniami szlachetnymi.

Tkanina odzieżowa jest napisana w taki sposób, że wydaje się, że słyszymy szelest uniesionej spódnicy tafto, możemy określić, że jedwab płaszcza przeciwdeszczowego jest lżejszy niż tkanina sukienki, a czerwony rękaw jest miękki i przyjemny w dotyku. Jasna, nieco niedbale napisana ręka trzyma bukiet kwiatów. Tradycyjnie Elżbieta Węgierska była utożsamiana ze Świętą Castildą, która według legendy nosiła chleb dla chrześcijańskich męczenników zniewolonych przez Arabów.

Kiedy poproszono ją o pokazanie, co nosi, chleb zamienił się w kwiaty. Tak więc kwiaty stały się nieodzownym atrybutem wizerunku Świętego. Cały obraz jest tak przyziemny, że jest w nim tak mało świętości, że można go uznać za portret szlachetnej mieszczanki, jeśli nie dla ledwo zauważalnego nimbu nad Świętą Głową.

Pochodzenie tego obrazu w kolekcjach madryckich jest nieznane. Po raz pierwszy wspomina się o tym w inwentarzach sali kominkowej pałacu królewskiego z 1814 roku