Malarstwo hiszpańskiego malarza El Greco “Saint Louis, król Francji”. Rozmiar obrazu to 120 x 96 cm, olej na płótnie. Pełna nazwa obrazu “St Louis, król Francji, ze stroną”.
Ludwik IX Święty – król Francji, syn Ludwika VIII i Blanca z Kastylii; urodził się w 1215 roku w Poissy. Piękny i elegancki Louis interesował się swą młodością wszelkimi zabawami rycerskimi. W 1234 ożenił się z Margaret, córką hrabiego Prowansji.
Wejście króla do administracji zmieniło nieco politykę rządu: władza królewska była już tak silna, że Louisowi nie było trudno utrzymać władzę przeciwko wasalom.
Angielski król Henryk III próbował odzyskać posiadanie swoich przodków, ale Louis wygrał wspaniałe zwycięstwo w Talbebur. W 1244 r. Król poważnie zachorował i złożył przysięgę narzucenia sobie krzyża. Otrzymawszy sztandar w Saint-Denis, procę i personel pielgrzyma i prosząc o błogosławieństwo Papieża w Lyonie, Ludwik i Krzyżowcy przybyli we wrześniu 1248 r. Na Cyprze, a wiosną 1249 r. Do Egiptu, do Damietty, którą Francuzi zajęli 6 czerwca.
Idąc dalej, Louis zbliżył się do Mansoury, ale siły krzyżowców osłabiły konflikty i niepokoje.
Podczas ich odwrotu do Damietty Saraceni wyprzedzili Ludwika i zabrali go do niewoli, od którego król wykupił poddanie Diamette. W maju 1250 roku Louis popłynął z Egiptu, ale pozostał jeszcze 4 lata w Syrii, czekając na nowych krzyżowców.
Poprzez swój wpływ moralny Louis wspierał chrześcijan w Palestynie, nawiązał stosunki z azjatyckimi władcami i podjął pracę na rzecz wzmocnienia Jaffy, Cezarei i Sydonu. Jego sława rozprzestrzeniła się daleko. Po otrzymaniu wiadomości o śmierci matki, Louis wrócił do Francji po sześcioletniej nieobecności i gorliwie przystąpił do spraw państwowych.
Ludwik nie kłócił się z systemem feudalizmu i szanował prawa wasali, chociaż nie był już pierwszym między równymi sobie, ale władcą. Louis zrobił wiele, aby zreformować postępowanie sądowe i sądowe.
Ludovic wyeliminował wady systemu feudalnego, który nie pozwolił sądowi najwyższemu w królestwie ustanowić prawa króla do interwencji w sprawy jego poddanych jako ogólną zasadę. Louis zabronił pojedynku sądowego i wojen prywatnych; niezadowolony z decyzji sądów lokalnych otrzymał prawo odwołania się do sądu królewskiego.
Louis wzbudził nieograniczone zaufanie: nawet cudzoziemcy podali swoje argumenty swojej decyzji. Jest opowieść o tym, jak Ludwik po mszy opuścił pałac, usiadł pod dębem i wysłuchał skarg wszystkich. Za Ludwika władza sądownicza króla znacznie się rozszerzyła; centralną instytucją sądowniczą stał się parlament paryski, który składał się z rówieśników i prawników.
Wszystkie gałęzie administracji były pod czujnym okiem Louisa.
Legiści, których działalność znacznie przyczyniła się do rozszerzenia władzy królewskiej, cieszyli się wielkim wpływem. Louis kochał książki i sztukę. Nazywał się Perykles architektury średniowiecznej.
Pilnie wznosił świątynie: katedra w Reims, uroczy kościół Sainte Chapelle w Paryżu i inne należą do jego czasów, a niepowodzenie pierwszej krucjaty nie osłabiło entuzjazmu Louisa. W marcu 1270 r. Udał się do Tunisu, mając nadzieję na apel miejscowego sułtana. Czekając na przybycie Charlesa z Anjou, Louis był nieaktywny.
Choroby rozwinięte w wojsku; Syn Louisa Tristana zmarł, sam Ludwik zachorował 3 sierpnia, a król zmarł 25 sierpnia. Louis został pochowany w Saint-Denis. Zaraz po śmierci Ludwika kwestia jego kanonizacji została podniesiona przez jego syna, Francję i Europę, który jednogłośnie gloryfikował świętość pobożnego króla.
W 1297 r. Byk papieża Bonifacego VIII ogłosił świętego Ludwika IX.