Fresk Michała Anioła Buonarrotiego przedstawiający proroka Izajasza. Obraz sufitu Kaplicy Sykstyńskiej katedry św. Piotra. Izajasz, hebrajski prorok, gorliwy orędownik religii Jahwe i oskarżyciela bałwochwalstwa.
Nazywa się biblijna księga proroka Izajasza.
Jeden z czterech wielkich proroków Starego Testamentu. Dla chrześcijan szczególne znaczenie ma proroctwo Izajasza o narodzeniu Mesjasza: „Zatem sam Pan da wam znak: Oto Dziewica w Jego łonie otrzyma i urodzi Syna, i nazwie Jego imieniem Emanuel”. Prorok Izajasz urodził się w Jerozolimie około 765 rpne w szlachetnej żydowskiej rodzinie. Oprócz proroctw o Mesjaszu prorok Izajasz jest niezwykły ze względu na swoje idee sprawiedliwości społecznej i powszechnej równości, co daje podstawy do uznania Izajasza za poprzednika socjalistycznych myślicieli następnych stuleci.
Prorocza działalność Izajasza rozpoczęła się w wieku 20 lat z wizją Boga Zastępów na tronie i otaczających go aniołów; i upadł do panowania królów Azariasza, Jotama, Achaza i Ezechiasza.
Według kanonu prorok Izajasz jest autorem starotestamentowej księgi Izajasza. Tradycja biblijna mówi, że naród żydowski „odwrócił się od Boga Izraela”, bałwochwalstwo rozprzestrzeniło się w całej Judei. Żydzi musieli oprzeć się ciągłym nalotom i atakom Izraela i Syrii. Aby chronić Judeę przed inwazją Syryjczyków, królowie żydowscy zawarli sojusz z królem asyryjskim, nakładając na lud żydowski ciężar ciężkiego daniny.
Zgodnie z tradycją asyryjski król Sennacherib zaatakował Judeę za panowania Ezechiasza. Ale podczas modlitwy Ezechiasza armia nieprzyjaciela została zniszczona. Jednak sam Ezechiasz był poważnie chory i został uzdrowiony przez modlitwę proroka Izajasza. Życie Izajasza zakończyło się jako męczennik za panowania króla judzkiego Manassesa, znanego z jego nieprawości i prześladowań proroków.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)