27 października 1480 roku Botticelli wraz z innymi florenckimi artystami, Domenico Ghirlandaio i Cosimo Rosselli, przybyli do Rzymu, gdzie zostali zaproszeni do udziału w projekcie pojednania między Lorenzo de Medici, de facto władcą Republiki Florenckiej i papieżem Sykstusem IV. Wiosną 1481 r. Florentczycy rozpoczęli pracę w Kaplicy Sykstyńskiej wraz z Pietro Perugino, który rozpoczął pracę wcześniej.
Tematem obrazu była równoległość opowieści o Mojżeszu i Jezusie Chrystusie, jako symbolu ciągłości między Starym i Nowym Testamentem, a także ciągłości między prawem nadanym Mojżeszowi a przesłaniem Jezusa, który z kolei wybrał św. Piotra na swego następcę: miało to być głoszenie legalność spadkobierców św. Piotra – papieży.
Jest to drugi z fresków w historii Mojżesza, znajdujący się na lewej ścianie kaplicy, naprzeciwko fresku “Kuszenie Chrystusa”, również należącego do Botticellego. Napis na fresku wieńczącym mural brzmi: TEMPTATIO – MOISI – LEGIS – SCRIPTAE – LATORIS.
Fresk przedstawia kilka epizodów z życia Mojżesza, opisanych w Księdze Wyjścia. Po prawej Mojżesz zabija egipskiego nadzorcę, który wyśmiewał Żydów i idzie na pustynię. W centrum Mojżesz pomaga córkom Jetro, odpędzając pasterzy, którzy nie pozwolili dziewczynom iść do studni. W lewym górnym rogu znajduje się scena, w której Mojżesz zdejmuje buty i słyszy Boży nakaz powrotu do Egiptu i uwolnienia swego ludu [1].
W lewym dolnym rogu fresku Mojżesz prowadzi Żydów do Ziemi Obiecanej. We wszystkich epizodach Mojżesz jest łatwo rozpoznawalny dzięki żółto-zielonej szacie, podobnie ubrany jest w pozostałe freski kaplicy.