Portret starca z wnukiem – Domenico Girlandaio

Portret starca z wnukiem   Domenico Girlandaio

W “Portrecie starego człowieka z wnukiem”, którego tożsamość pozostała nieznana, Domenico Ghirlandaio, malarz wczesnego renesansu, przedstawiciel szkoły florenckiej, szukał realistycznego, zgodnego z prawdą obrazu swoich modeli. Obraz małego chłopca ze złotymi lokami wybitymi spod czerwonej czapki, przywierającego do dziadka w nadziei znalezienia ochrony albo odpowiedzi na jakieś dręczące pytanie, dotyka.

Artysta nie schlebiał staruszkowi-dziadkowi. Przedstawił swoją brzydką twarz bez ozdób, ale jego spojrzenie zwróciło się ku dziecku, pełne miłości i czułości, sprawiając, że jego wygląd staje się duszny. W otwartym oknie widać “idealny krajobraz”, charakterystyczny dla malarstwa renesansowego: dolina ze wstęgą rzeki, wzgórza i klify wznoszące się w oddali.

Relacje bohaterów są tak piękne i harmonijne, jak natura jest piękna i spokojna. “Portret starca z wnukiem” wszedł do Luwru w 1886 roku.