Dzieła K. L. Khristinka są z reguły skromne: bez błyskotliwości malarstwa majestatycznego, który był dumą zagranicznych artystów dworskich. Wykonywane są za pomocą pędzla ścisłego, dokładnego i “dźwiękowego”. Alexey Grigoryevich Orlov został przedstawiony po jego rezygnacji.
Jednak, zgodnie z kanonem portretu, ubrany jest w mundur admirała z rozkazami św. Andrzeja Pierwszego, św. Jerzego z I stopnia i św. Aleksandra Newskiego. A. G. Orlov, Naczelny Naczelny – Jeden z pięciu braci, którzy wstąpili na front za Katarzyną II.
Jako najbardziej utalentowany i energiczny z braci był inicjatorem zamachu pałacowego w 1762 r., Który był sukcesem głównie dzięki jego dowództwu. Zmusił Piotra III do podpisania aktu abdykacji; z jego udziałem ostatnia katastrofa miała miejsce w Ropsha.
Kiedy Katarzyna wstąpiła na tron, Orłow został awansowany na generała majora. Osobiście nie brał udziału w sprawach publicznych, często realizował swoje plany za pośrednictwem swojego brata Grzegorza, na którego miał wielki wpływ. W 1765 roku Orłow został wysłany na południe przez Katarzynę, aby zapobiec powstaniu wśród przygotowywanych tam Kozaków i Tatarów. Pierwsza wojna turecka znalazła Orłową we Włoszech; skąd wysłał do Petersburga swój plan operacji wojskowych na Morzu Śródziemnym i został mianowany szefem całego przedsiębiorstwa. W tej roli pozostał do końca wojny tureckiej i osiągnął ważne sukcesy; za zwycięstwo w Chesma otrzymał tytuł Chesmensky.
Podczas pobytu we Włoszech, w 1773 r., Schwytał tajne instrukcje Katarzyny, oszustki księżniczki Tarakanowej, która ogłosiła tutaj.
Na zakończenie świata Kuchuk-Kainarji Orłow doświadczył, z powodu losu swego brata, chłodu Katarzyny, aw grudniu 1775 r. Na własną prośbę został zwolniony ze służby. Żyjąc szeroko w swojej posiadłości pod Moskwą, zyskał głośną sławę wśród Moskali za hojną gościnność. Jego pasja zaczęła działać; z jego stajni pochodziły pierwsze słynne kłusaki Orłowa, uzyskane dzięki połączeniu ras arabskich, fryzyjskich i angielskich. Wraz z przystąpieniem Pawła I pozycja Orłowa stała się niebezpieczna; pod rozkazami cesarza, przenosząc ciało Piotra III z klasztoru Aleksandra Newskiego na katedrę Piotra i Pawła, musiał znieść koronę przed procesją. Orłowowi udało się jednak bezpiecznie wydostać z Petersburga za granicę, gdzie mieszkał przez całe panowanie Pawła I. Wracając do Moskwy za Aleksandra I,