Paweł Pietrowicz – cesarz rosyjski, syn cesarza Piotra III i cesarzowej Katarzyny II, urodził się 20 września 1754 r., Wstąpił na tron po śmierci Katarzyny II, 6 listopada 1796 r. Jego dzieciństwo przechodziło w niezwykłych warunkach, które wywarły silny wpływ na jego charakter. Zaraz po urodzeniu została zabrana przez cesarzową Elżbietę od jego matki, która od tamtej pory rzadko miała okazję go zobaczyć i zostaje przeniesiona na opiekę nad niańkami. Obalenie Piotra III i przystąpienie Katarzyny niewiele zmieniło jego sytuację.
W tym momencie była partia, która chciała zobaczyć Pawła na tronie, a Katarzyna otrzymała tylko prawa regencji, ale partia nie miała wystarczających sił, aby zrealizować swoje projekty, a ta okoliczność dodała tylko alienacji między matką i synem wygenerowanej wcześniej. szczególnie rozwijają się później. 29 września 1773 roku Paweł zawarł małżeństwo z księżniczką Hesse-Darmstadt, Wilhelminą, po przyjęciu prawosławia przez ukochaną Natalię Alekseevnę.
Jednak jego wychowanie zostało uznane za kompletne, ale Paul. nie dostał żadnego udziału w sprawach publicznych. Jego pierwsza żona zmarła w kwietniu 1776 r. Od porodu, a 26 września 1776 r. Po raz drugi poślubił księżniczkę Wirtembergii Sophię-Dorotheę w prawosławiu Marii Fiodorowej. A potem, podczas całego życia Katarzyny, miejsce zajmowane przez Pawła w rządzie było miejscem obserwatora, świadomego prawa do najwyższego zarządzania sprawami i pozbawionego możliwości skorzystania z tego prawa do zmiany nawet najmniejszego szczegółu w przebiegu spraw.
Stopniowe pogłębianie się stosunków między Katarzyną i jej synem doprowadziło w końcu do tego, że Pavel został zamknięty ze swoją żoną w posiadłości Gatchina, przedstawionej mu przez matkę w 1783 r., A tutaj zorganizował sobie specjalny świat, różny od wszystkiego w Petersburgu. Nagła choroba i śmierć Katarzyny II, 6 listopada 1796 r., Otworzyła drogę Pawłowi do tronu.