Polowanie na dzika – Peter Rubens

Polowanie na dzika   Peter Rubens

W pracach Rubensa na temat polowania można wyróżnić dwie fazy kreatywności. Obrazy z pierwszego okresu, które trwały do ​​1620 r., Do których należy “Polowanie na dzika”, charakteryzują się schematem kompozycyjnym dośrodkowym i diagonalnym, z nieokiełznanymi siłami działającymi po obu stronach. Późniejsze prace rozwijają kompozycję charakterystyczną dla fryzu, czyli działanie w nich jest pokazane w perspektywie poziomej, równolegle do płaszczyzny obrazu.

W pierwszym przypadku podkreśla się kulminację polowania, gdy bestia zostaje wyprzedzona i pokonana, w drugim – proces połowu. A jeśli prace z pierwszego okresu demonstrują zwycięstwo myśliwych nad dzikim drapieżnikiem, to płótna drugiego – pogoń za bezbronnym zwierzęciem. Obraz Drezna pod względem treści jest czymś więcej niż tylko gatunkową sceną polowania.

Wyraźnie “prześwieca” starożytny mit Caledonian Hunt, w którym Meleager zabija dzika Kalidona.

Przedstawiono tu wszystkich uczestników opowieści: dzik stoi pod drzewem w ciasnym kręgu myśliwych i zaciekle szczekających psów. Atalanta właśnie postrzeliła strzałę; włócznia Meleagera wpada w bestię. W pobliżu dzika leży martwy człowiek.

Temat ten jest używany przez wielu flamandzkich artystów do malowania przedstawiającego polowanie na tle leśnego krajobrazu.